Вёска Прылукі
Вёска Прылукі знаходзіцца ў Гершонскім сельсавеце Брэсцкага раёна, за 14 км на поўдзень ад Брэста, на аўтадарозе Брэст-Тамашоўка. На захадзе вёскі па рацэ Заходні Буг (прыток р. Нараў) праходзіць мяжа з Польшчай. Назва вёскі Прылукі паходзіць ад месца знаходжання паселішча - каля ракі, каля лукі. Паводле пісьмовых крыніц вядома з 1566 г. як каралеўскае ўладанне ў Берасцейскім старостве і павеце Трокскага ваяводства ВКЛ. Сяляне мелі 43 валокі, плацілі чынш і павінны былі апрацоўваць гаспадарскую зямлю (з кожнай валокі трэба было адпрацаваць на ёй 2 дні ў тыдзень і 4 дні летам). 18.10.1669 г. Міхал Вішнявецкі падараваў берасцейскім езуітам участак зямлі ў вёсцы.
З 1682 г. ўласнасць Хайноўскага, Даніловіча, Кулеша, з 1721 г. — крайчага Берасцейскага ваяводства К. Басяцкага. У 1734 г. 3 валокі зямлі належалі Прайсу. Пасля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай (1795 г.) у складзе Расійскай імперыі, у Слонімскай, з 1797 г. — у Літоўскай, з 1801 г. — у Гродзенскай губерні. У 1868 г. ў Прылуках налічвалася 329 мужчын і 376 жанчын. У 1870 г. мясцовыя жыхары пабудавалі драўляную царкву са званіцай.
У 1876 г. 242 двары, 1362 жыхары, царкоўна-прыходская школа, у Мяднянскай воласці Брэсцкага павета. У 1886 г. 76 двароў, 836 жыхароў, народнае вучылішча (навучаліся 37 хлопчыкаў), карчма. У 1890 г. сялянам Прылуцкага сялянскага таварыства належалі 1393,5 дзесяцін зямлі. Паводле перапісу 1897 г. 221 двор, 1307 жыхароў, у Мяднянскай воласці Брэсцкага павета Гродзенскай губерні. У 1905 г. 1459 жыхароў.
Паводле Рыжскай мірнай дамовы 1921 г. Прылукі ў складзе Польшчы, у Мяднянскай гміне Брэст-Літоўскага павета Палескага ваяводства. На 30.9.1921 г. 61 двор, 383 жыхары. З 1939 г. ў складзе БССР. Працавала шкіпінарня. У 1940 г. 178 двароў, 664 жыхары. За гады Другой сусветнай вайны знішчана 20 двароў, забіты 21 жыхар, 8 чалавек вывезены у Германію, вярнуліся ўсе, 14 жыхароў загінулі на фронце. Паводле перапісаў 1959 г. — 612, 1970 г. - 601 жыхар, 1997 г. - 486 жыхароў, 2005 г. - 496 жыхароў. У Прылуках захаваўся помнік драўлянай архітэктуры - Пакроўская царква (1870 г.). Побач з вёскамі археолагамі выяўлены стаянкі эпохі мезаліту (8—5-е тыс. да н.э.) і неаліту (5—3-е тыс. да н.э.).
Крыніца:
1. Гарады і вёскі Беларусі, Энцыклапедыя, Том З
БРЭСЦКАЯ ВОБЛАСЦЬ, кніга І
Мінск, «БЕЛАРУСКАЯ ЭНЦЫКЛАПЕДЫЯ», 2006
2. Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Брэсцкага раёна
БЕЛТА, 1998