Гісторыя Ярэмічаў
Былое мястэчка Ярэмічы, цяпер вёска, цэнтр сельсавета і калгаса імя Царука. У наваколлі вёскі захаваліся старажытныя паселішчы (4—2-е тысячагоддзе да н. э.). У XVII—XVIII ст. мястэчка ў Навагрудскім павеце Рэчы Паспалітай. У 1799 г. 81 дым, уласнасць Хадкевічаў. У XVIII ст. дзейнічала рачная прыстань на Нёмане. У XIX — пачатку XX ст. мястэчка Ярэмічы — цэнтр воласці Навагрудскага павета Мінскай губерні.Паводле перапісу насельніцтва 1897 г., у Ярэмічах 122 двары, 797 жыхароў, валасное праўленне, царква, малітоўны дом, сінагога, яўрэйская малітоўная школа, царкоўна-прыходская школа, 2-класнае народнае вучылішча, хлебазапасны магазін, 6 крам, карчма. У 1908 г. 172 двары, 1240 жыхароў. Летам 1906 г. узнікалі забастоўкі, дзейнічалі забастовачныя камітэты, якія заклікалі сялян адмовіцца працаваць у навакольных маёнтках Обрынь (Кашчыца) і Пузяневічы (Умятоўскага). У 1912 г. дзейнічала крэдытнае таварыства. У час 1-й сусветнай вайны частка вясковых двароў знішчана. З сакавіка 1918 г. Ярэмічы ўваходзяць у склад абвешчанай БНР. У 1921-1926 гг. цэнтр гміны Навагрудскага павета, затым у Турэцкай гміне Стаўбцоўскага павета Навагрудскага ваяводства Польшчы.
З 12.10.1940 г. вёска Ярэмічы (129 двароў, 609 жыхароў) цэнтр сельсавета Мірскага, з 17.12.1956 г. Карэліцкага раёна БССР. 5.10.1949 г. створаны калгас «Іскра». З 15.1.1952 г. у калгасах імя Жданава, з 7.2.1963 г. імя Мічурына. З 7.3.1964 г. у калгасе імя Царука. Зараз цэнтр калгаса.
На 1.1.2000 г. у Ярэмічах 125 двароў, 318 жыхароў. Сярэдняя школа, дзіцячы сад, Дом культуры, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, аддзяленне сувязі, царква, 3 магазіны.
Ярэмічы — радзіма пісьменніка А.А. Жука, вучонага М.Ф. Лойкі. У вёсцы ўсталявавны помнікі на магіле падпольшчыкаў, 20.5.1920 г. расстраляных па загаду польскіх уладаў; на магіле ахвяр фашызму (пахаваны 97 мірных жыхароў, якіх 4.11.1941 г. расстралялі нямецка-фашысцкія захопнікі).
Крыніца:
Памяць. Карэліцкі раён
Мінск. Белта. 2000