5 сакавіка 1940 году савецкія карныя органы расстралялі каля вёсцы Катынь на Смаленшчыне 5 тысяч польскіх афіцэраў. Трэба мець на ўвазе, што сярод тых палякаў было шмат беларусаў, прызваных у польскае войска з Заходняе Беларусі, якая да 39 году ўваходзіла ў склад Польшчы.
У гэты дзень у 1940-м годзе палітбюро ЦК КПСС выдала загад на расстрэл тысячаў польскіх вайскоўцаў, якія знаходзіліся ў лягерах у Беларусі і Ўкраіне. Шэраг вядомых польскіх дзеячаў запрапанавалі абвесьціць 5 сакавіка Днём памяці ахвяраў камунізму.
Рашэньне палітбюро Камуністычнай партыі, якое адзінагалосна ўхвалілі ўсе ягоныя члены – Сталін, Варашылаў, Молатаў, Мікаян, Калінін, Кагановіч і Берыя – сталася пачаткам катынскай трагедыі. Войскі НКВД расстралялі 25 700 польскіх афіцэраў, памежнікаў і паліцыянтаў, якія трапілі ў савецкі палон у выніку падзелу ў 1939 годзе тэрыторыяў тагачаснай Польшчы паміж Нямеччынай і Савецкім Саюзам.
Інфармацыю пра масавыя пахаваньні ў Катыні распаўсюдзілі немцы ў 1943 годзе. Праз два дні савецкае радыё паінфармавала, што гэта зрабілі нямецкія жаўнеры падчас баёў за Смаленск.
Спробы польскага іміграцыйнага ўраду высьветліць празь Міжнародны чырвоны крыж, хто віноўны ў масавых расстрэлах палонных, прывялі да таго, што Масква спыніла з гэтым урадам усялякія дачыненьні.
Каб затушаваць гэты страшны факт савецкая прапаганда адшукала і зрабіла знакавай вёсачку Хатынь пад Лагойскам, якую разам зь людзьмі спалілі акупанты. Такім чынам зьвесткі пачыналі блытацца, можна было паблытаць і вінаватых у трагедыі. Хатынь – Катынь гучыць надта падобна.
Праўда пра злачынства сталінскага рэжыму ў Катыні хавалася больш за паўстагодзьдзя. Толькі ў красавіку 1990 году савецкі ўрад афіцыйна прызнаў, што польскіх палонных расстралялі савецкія часткі НКВД.
У гэты дзень у 1940-м годзе палітбюро ЦК КПСС выдала загад на расстрэл тысячаў польскіх вайскоўцаў, якія знаходзіліся ў лягерах у Беларусі і Ўкраіне. Шэраг вядомых польскіх дзеячаў запрапанавалі абвесьціць 5 сакавіка Днём памяці ахвяраў камунізму.
Рашэньне палітбюро Камуністычнай партыі, якое адзінагалосна ўхвалілі ўсе ягоныя члены – Сталін, Варашылаў, Молатаў, Мікаян, Калінін, Кагановіч і Берыя – сталася пачаткам катынскай трагедыі. Войскі НКВД расстралялі 25 700 польскіх афіцэраў, памежнікаў і паліцыянтаў, якія трапілі ў савецкі палон у выніку падзелу ў 1939 годзе тэрыторыяў тагачаснай Польшчы паміж Нямеччынай і Савецкім Саюзам.
Інфармацыю пра масавыя пахаваньні ў Катыні распаўсюдзілі немцы ў 1943 годзе. Праз два дні савецкае радыё паінфармавала, што гэта зрабілі нямецкія жаўнеры падчас баёў за Смаленск.
Спробы польскага іміграцыйнага ўраду высьветліць празь Міжнародны чырвоны крыж, хто віноўны ў масавых расстрэлах палонных, прывялі да таго, што Масква спыніла з гэтым урадам усялякія дачыненьні.
Каб затушаваць гэты страшны факт савецкая прапаганда адшукала і зрабіла знакавай вёсачку Хатынь пад Лагойскам, якую разам зь людзьмі спалілі акупанты. Такім чынам зьвесткі пачыналі блытацца, можна было паблытаць і вінаватых у трагедыі. Хатынь – Катынь гучыць надта падобна.
Праўда пра злачынства сталінскага рэжыму ў Катыні хавалася больш за паўстагодзьдзя. Толькі ў красавіку 1990 году савецкі ўрад афіцыйна прызнаў, што польскіх палонных расстралялі савецкія часткі НКВД.