Тихий Дмитрий, калі ласка, калі дадаеце выявы зь Беларускай Вікіпэдыі, пазначайце сапраўдную крыніцу здымка - Казімер Ляхновіч, Беларуская Вікіпэдыя (be-tarask.Wikipedia.org) адказаць
skazhyte, a chto sluchilos s kostiolom i obrozom sv. archangele Michala? kakaja sudba obraza? sposibo
Czereja – parafia p.w. Św. Michała Archanioła.
1584 – fundacja kościoła: Najstarsze informacje wskazują na Kazimierza Leona Sapiehę jako ofiarodawcę potrzebnych sum pieniężnych na budowę kościoła jaki miał stać się miejscem przechowywania cudownego obrazu Św. Michała, który ojciec jego z Moskwy przywiózł ok. 1510 r. Niestety świątynia ta uległa spaleniu w czasie wojny polsko-moskiewskiej, po jej zakończeniu nowy kościół fundował tu Michał Józef Sapieha.
1604 – fundacja parafii: Dnia 6.VIII.1604 r. dokonano nadania dla nowo powstałej parafii, przy czym zaznaczono, że fundator Lew Sapieha, już zbudował kościół w „w miasteczku swym dziedzicznym Czerei,” co pozwalało by nam przesunąć o cały rok wcześniej datę zbudowania tu świątyni.
1669 – parafia w dekanacie witebskim: W dokumentach synodalnych z 1669 r. wspomniano o istnieniu tu parafii katolickiej. Ponadto istnieje datowane na dzień 24.IV.1731 r. potwierdzenie o funkcjonowaniu przy parafii Bractwa św. Michała, stosowny dokument wystawiał bp. Michał Zienkowicz. Warto pamiętać, że w tym czasie Czereja był również silnym ośrodek duszpasterstwa unickiego, a w kościele OO. Bazylianów przechowywany był cudowny Obraz Matki Bożej.
1744 – parafia w dekanacie witebskim: W 1744 r. ma miejsce kolejne potwierdzenie istnienia parafii katolickiej w tym miejscu, poprzez wzmiankowanie w dokumentach synodu wileńskiego. Należą tu kaplice w miejscowościach: Czereje, Mieleszkowicze, Stefanow, Gawory, Kułaki, Szarniewicze, Prudziny, Zuczki, Lipowicze, Wiacior, Rakowszczyzna.
1793 – spalenie się kościoła. Trudno o dokładniejsze informacje co uległo zniszczeniu w czasie pożaru, faktem jest że społeczność lokalne podjęła się remontu, lub budowy na nowo świątyni.
1810 – proboszczem ks. Ignacy SZUKIEWICZ: Oprócz katolickiej świątyni istnieje też greko-katolicki kościół. O funkcjonowaniu klasztoru bazylianów w 1820 r. dowiadujemy się z informacji o jezuitach jakim po wygnaniu z Rosji udzielono schronienia w tutejszym klasztorze, mianowicie znalazł schronienie wygnany z Białorusi o. Hieronim Haraburda TJ, jaki miał wtedy 88 lat i z powodu choroby nie mógł dalej podróżować.
1830-1839 – proboszczem ks. NOSOLEWSKI: Zapisał się w historii parafii jako odnowiciel kościoła, odbudowujący go po pożarze, wykończeń wnętrza dokonano w 1839 r. W 1836 r. w tej parafii ochrzczono Stefana Denisewicz, późniejszego kapłana i biskupa.
1848-1849 – proboszczem ks. Piotr JANUSZKIEWICZ: W 1859 r. kolejny raz zniszczeniu przez pożar uległ kościół.
1869 – proboszczem ks. Stanisław BIAŁY: Staraniem proboszcza restaurowano kościół po zniszczeniach oraz wydawano literaturę religijną. Wiadoma również, że razem z proboszczem pracowało tu wtedy 3 kapłanów: ks. Julian Ignatowicz, wikary i ks. Antoni Rymgajło. Obsługiwano w 1869 r. kaplice w Bogatyry, Obczygu, Janowo, oraz oratorium w Mileszewiczy.
1903-1906 – proboszczem ks. Paweł KARPOWICZ: W k. XIX w. parafia liczy ok. 2000 wiernych, a wśród kaplic i filialnych kościołów podległych tutejszemu plebanowi pojawia się miejscowość Bóbr z kaplicą cmentarną. Po ukazie tolerancyjnym w 1905 r. policzono liczebność parafii jako 2158 kat.
1907 – proboszczem ks. Jan JANKIEWICZ: Kaplice obsługiwane były w miejscowościach: Bohatyr, Koltki, Obrusia oraz oratorium w Meliszkewiczy.
1923 – proboszczem ks. Jan BOROWIK: Parafia Czereja położona była na terenie dekanatu siennickiego Teren parafii był jednak bardzo rozległy i proboszcz obsługiwał tu kaplice w miejscowościach: Bohatyr, Kołtki, Obczuga, Piroszyce, Mieliszkiewicze.
1925-1926 – proboszczem ks. Józef DZIAMIAN
адказаць