Сычы
Вёска Сычы ў Матыкальскім сельсавеце, за 27 км на паўночны захад ад Брэста. Паводле пісьмовых крыніц вядомы з 16 ст. як дзяржаўная ўласнасць у Берасцейскім старостве Трокскага ваяводства ВКЛ. У 1565 г. кароль Жыгімонт II Аўгуст падараваў Сычы ў пажыццёвае валоданне пану Станіславу Траяноўскаму "з валокамі, з засценкамі, з плацяжамі, з ласкі гаспадарскай". Паводле рэвізіі 1566 г. сяло — цэнтр войтаўства (войт Панас Ясковіч), 48 валок зямлі, царква Св. Духа. Пасля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай (1795) у складзе Расійскай імперыі, у Слонімскай, з 1797 г. — у Літоўскай, з 1801 г. — у Гродзенскай губерні. У пач. 19 ст. цэнтр маёнтка, які належаў Іосіфу Высоцкаму. У 1822 г. ён фундаваў пабудову мураванай уніяцкай царквы св. Параскевы.
У 1863 г. адкрыта народнае вучылішча. У 1868 г. сяло ў складзе маёнтка Сычы, якім валодаў пан Малахоўскі. У 1886 г. сяло, 47 двароў, 411 жыхароў, царкоўна-прыходская школа, млын, карчма. У 1890 г. уладальніцай маёнтка была Соф'я Малахоўская, якая мела 231 дзесяціну зямлі. Паводле перапісу 1897 г. 65 двароў, 475 жыхароў, царква, народнае вучылішча, хлебазапасны магазін, у Лышчыцкай воласці Брэсцкага павета. У 1905 г. ў сяле — 245, у маёнтку Талочкаў — 74 жыхары.
Паводле Рыжскай мірнай дамовы 1921 г. ў складзе Польшчы, у Лышчыцкай гміне Брэсцкага павета Палескага ваяводства. На 30.9.1921 г. 54 двары, 217 жыхароў. З 1939 г. ў складзе БССР. З 12.10. 1940 г. цэнтр сельсавета Брэсцкага раёна. У 1940 г. 100 двароў, 498 жыхароў. У Другую сусветную вайны загінулі 5 мірных жыхароў і 22 вяскоўцы на фронце. У 1997 г. - 45 гаспадарак, 74 жыхары, у 2005 г. - 35 гаспадарак, 57 жыхароў. У вёсцы захаваўся помнік архітэктуры — Параскевы-Пятніцкая царква (1822 г.) і здзічэлы прысядзібны парк на ўсходняй ўскраіне вёскі.
Крыніца:
1. Гарады і вёскі Беларусі, Энцыклапедыя, Том З
БРЭСЦКАЯ ВОБЛАСЦЬ, кніга І
Мінск, «БЕЛАРУСКАЯ ЭНЦЫКЛАПЕДЫЯ», 2006
2. Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Брэсцкага раёна
БЕЛТА, 1998
3. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich
Tom XV cz.2, 1902