Выбраныя здымкі
Валун з крыжам і амаль сцёртымі надпісамі захаваўся ў вёсцы Камена Вілейскага раёна. Камень ляжыць у цэнтры вёскі, за 0,1 км ад правага берага р. Вілія ў агародзе аднаго з сялянскіх двароў.
Валун — своеасаблівы сімвал вёскі Камена. Яму яна абавязана сваей назвай. Па складзе валун належыць да граніту рапаківі. Камень звонападобнай формы, шэрага колеру, вышыня 1,9 м, шырыня ўнізе 2,5 м, у акружасці 10,8 м, паверхня амаль роўная. На камені высечаны шасціканцовы крыж (вышыня 1,72 м, даўжыня верхняй папярочкі 0,43 м, ніжняй — 0,61 м), надпісы: «ІС ХС», «НИКА», «Воротишин хръстъ», а таксама ёсць сляды значна пашкоджанага нерасшыфраванага надпісу. Выявіў у канцы 19 ст. граф К.П. Тышкевіч, абследавалі ў канцы 19 ст. А.П. Сапуноў, у пачатку 20 ст. Е.Р. Раманаў.
Апавядаюць, нібыта на крутых баках глыбы быў яшчэ тэкст, але мясцовы памешчык загадаў яго ссячы. Часам камень далучаюць да Барысавых. Часам яго называюць Волатам. Старая легенда тлумачыць з'яўленне тут валуна традыцыйна: селянін араў сваё поле на валах у Вялікдзень, за гэта быў ператвораны богам у камень. Варацішын камень — помнік эпіграфікі 12 ст.
Валун — своеасаблівы сімвал вёскі Камена. Яму яна абавязана сваей назвай. Па складзе валун належыць да граніту рапаківі. Камень звонападобнай формы, шэрага колеру, вышыня 1,9 м, шырыня ўнізе 2,5 м, у акружасці 10,8 м, паверхня амаль роўная. На камені высечаны шасціканцовы крыж (вышыня 1,72 м, даўжыня верхняй папярочкі 0,43 м, ніжняй — 0,61 м), надпісы: «ІС ХС», «НИКА», «Воротишин хръстъ», а таксама ёсць сляды значна пашкоджанага нерасшыфраванага надпісу. Выявіў у канцы 19 ст. граф К.П. Тышкевіч, абследавалі ў канцы 19 ст. А.П. Сапуноў, у пачатку 20 ст. Е.Р. Раманаў.
Апавядаюць, нібыта на крутых баках глыбы быў яшчэ тэкст, але мясцовы памешчык загадаў яго ссячы. Часам камень далучаюць да Барысавых. Часам яго называюць Волатам. Старая легенда тлумачыць з'яўленне тут валуна традыцыйна: селянін араў сваё поле на валах у Вялікдзень, за гэта быў ператвораны богам у камень. Варацішын камень — помнік эпіграфікі 12 ст.
Крыніца:
Э.А. Ляўкоў
Маўклівыя сведкі мінуўшчыны
Мінск, "Навука і тэхніка". 1992
Л.У. Дучыц, Я.Г. Звяруга
Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Мінская вобласць
Мінск, Беларуская Энцыклапедыя, 1987