Zespół pałacowo-parkowy Horwattów | Narowla

Więcej zdjęć (25) >>

Zespół pałacowy

Jedynym godnym uwagi obiektem w mieście jest dawna rezydencja Horwattów, zajmująca rozległy teren nad Prypecią.

Późnoklasycystyczny pałac został wzniesiony w 1850 roku przez Daniela Horwatta. Po II wojnie światowej adaptowano go na internat zbudowanej obok szkoły. Podczas przebudowy usunięto część zdobień oraz piętrowe portyki kolumnowe, ale zasadnicza bryła budowli pozostała nienaruszona.

Pałac jest dużym, dwukondygnacyjnym budynkiem zbudowanym na planie prostokąta, na wysokiej podmurówce mieszczącej sutereny i piwnice.

Obie dłuższe elewacje są zaakcentowane szerokimi ryzalitami centralnymi i węższymi skrajnymi. Frontowy ryzalit centralny wieńczy ścianka attykowa z balustradą tralkową, a ogrodowy – trójkątny fronton. Ściany zdobi w dolnej kondygnacji boniowanie, a w górnej lizeny. Przed fasadą znajduje się obszerny, obecnie porośnięty drzewami dziedziniec, z tyłu natomiast taras ze zniszczoną empirową fontanną oraz schody wiodące nad brzeg Prypeci.

Kilka lat temu szkołę zlikwidowano, prawdopodobnie w związku z wyludnieniem spowodowanym katastrofą czarnobylską. Od tego czasu pałac stoi opuszczony i w szybkim tempie ulega dewastacji.

Pałac otacza park krajobrazowy o powierzchni 8,2 ha, spełniający obecnie funkcję parku miejskiego. Wiedzie do niego paradna brama z kolumnadą dorycką, zaprojektowana przez znanego architekta Tadeusza Rostworowskiego.

W czasach powojennych „upiększono” ją przez pokrycie prostokątnymi płytkami ceramicznymi, jakie zdobią fasady wielu budynków użyteczności publicznej w całym dawnym imperium radzieckim.

Nad brzegiem Prypeci znajduje się bogato zdobiona empirowa wieża-altanka. Do parku i pałacu przylega otoczony murem kompleks budynków gospodarczych i fabrycznych dawnego majątku, które zbudowano w drugiej połowie XIX wieku w stylu neoromańskim, neogotyckim i neoklasycystycznym. Obecnie w części z nich mieszczą się nadal zakłady przemysłowe, a część jest opuszczona i zdewastowana.

Grzegorz Rąkowski
„Czar Polesia”, Rewasz, Pruszków 2001
(A.O.)