Kościół NMP | Pińsk

Kościół jezuitów

Jezuici zostali sprowadzeni do Pińska staraniem starosty pińskiego Stanisława Albrychta Radziwiłła w 1632 roku i bogato przezeń wyposażeni.

W latach 1636-47 wzniesiono dla nich kościół, a w latach 1651-75 powstał gmach kolegium, utrzymany również w stylu barokowym i tworzący wraz ze świątynią monumentalny kompleks architektoniczny.

Ogromny dwuwieżowy kościół jezuitów, najbardziej okazała, widoczna z daleka budowla miasta, tworząca pierzeję głównego placu na którym odbywały się targi, a z drugiej strony zamykająca perspektywę ulicy Kościuszki.

Proces niszczenia kłującej Sowietów w oczy budowli rozpoczął się zaraz po zajęciu miasta przez Armię Radziecką we wrześniu 1939 roku. Wkraczających do niebronionego przez regularne jednostki Pińska Sowietów (jednostki KOP i Flotylli Pińskiej otrzymały rozkaz wycofania się na zachód by połączyć się z grupą operacyjną gen. Kleeberga), powitały jednak strzały z wieży kościoła jezuickiego i kilku domów. Opór po krótkiej walce został złamany, a Sowieci „zemścili się” później na kościele niszcząc jego wieże pociskami z armaty (Ryszard Kapuściński, „Imperium”). Przez kilkanaście lat po wojnie świątynia stała w ruinie, wreszcie w 1955 roku została wysadzona w powietrze z polecenia miejscowych władz.

Grzegorz Rąkowski
”Czar Polesia”, Rewasz, Pruszków 2001
(A.O.)