Рослаў - фота і помнікі

Гісторыя Рослава

Старажытнае места, якое, па звестках расейскага гісторыка Карамзіна, заснавана мужам полацкай князёўны Рагнеды - Уладзімірам Святаславічам.

Іншыя гісторыкі прыпісваюць яго заснаванне Ўладзіміру Манамаху.

У дакументах яно згадваецца пад 1150 г. Належала да Смаленска, а з ХІV ст. уваходзіла ў склад ВКЛ.

У 1493 г. Рослаў быў заняты маскоўскімі акупантамі, а ў 1503 г. вернуты ў ВКЛ. Маскоўскі цар Іван Жахлівы ізноў захапіў места, але пасля яго смерці, у «смутныя часы», рослаўцы не страцілі надзеі на вяртанне і, як толькі пад іх мурамі з'явіліся войскі Ілжэдзмітрыя І, адразу шчыра падтрымалі яго.

Далучаны да Масковіі ў 1686 г. З 1708 г. лічыўся ў Смаленскай губерні, з 1776 г. - павятовы цэнтар.

Насельніцтва ўсяго павета ў канцы ХІХ ст. складала каля 170 000, з якіх 94,3 адсоткі беларусы.

Рослаў у гэты час меў 17 848 жыхароў, дзве прагімназіі, 5 вучэльняў, сярод якіх духоўная і чыгуначна-тэхнічная, 2 багадзельні, 4 больніцы, 3 аптэкі.

У месте было 7 цэркваў, сярод іх саборная славілася іконай Маці Боскай, якая была прывезеная ў 1793 г. з вострава Мальта.

Прамысловых прадпрыемстваў - «фабрык і заводаў» 22, з якіх вылучаліся 2 алейні і столькі ж гарбарань. Гандлявалі канапляным і льняным алеем, пянькой, зернем, скурамі, тытунем, лыкам. Пункты адпраўкі - Рыга і Цэнтральная Расея.

Уваходзіў у склад абвешчанай Беларускай Народнай Рэспублікі, пазней адпаведна з пастановай І з'езда КП(б) Беларусі ўваходзіў у склад БССР.

У выніку другога падзелу Беларусі, які адбыўся ў 1919 г., апынуўся ў Расеі, дзе зараз і знаходзіцца.

Паводле:
А.Цітоў
Сімвалы незалежнасьці. // Геральдыка беларускіх местаў.
Менск, 1998