Даўгінава

Гісторыя Даўгінава

Мястэчка Даўгінаў, сёння вёска Даўгінава - цэнтр сельсавета ў Вілейскім раёне. За 47 км на ПнУ ад Вілейкі. 1400 ж., 596 двароў (1993).

З пач. 17 ст. вядома як вотчына князёў Друцкіх-Сакалінскіх. У 1625 Іосіф Руцкі купіў Даўгінава ў Януша Кішкі. У гэты час яно было ў Ашмянскім павеце Віленскага ваяводства. У 1643 узгадваецца як мястэчка, цэнтр кірмашовага гандлю. У 1661 у час вайны Маскоўшчыны з Рэччу Паспалітай 1654—67 пад Даўгінавым адбываліся жорсткія баі. Мястэчка было спалена. З 1793 у складзе Расейскай імперыі. У 19 ст. ў мястэчку штогод праводзіліся славутыя даўгінаўскія кірмашы, да 1866 працавала суконная фабрыка з больш як 300 рабочымі (1850). Мануфактура была пабудавана ўладальнікам мястэчка графам С.Л. Каменскім. У 1824 мела 2, у 1840 — 28 ткацкіх станкоў, вадзяны і паравы рухавікі. Ткаліся тонкія сукны ўсіх колераў. У 1858 выраблена сукна на 69 300 руб. Вырабы збываліся ў Рыгу, Вільню, Мітаву (Елгава), Ромны.

Паводле перапісу 1897, мястэчка, 3551 жыхар, цэнтр воласці Вілейскага павета Віленскай губерні, мела школу, 60 крам, паштовую станцыю, Станіславаўскі касцёл. У пач. 20 ст. ў Даўгінаве царкоўна-прыходская школа, 2-класнае народнае вучылішча (2 настаўнікі, 124 вучні), 2470 жыхароў. У 1921—39 у Вілейскім павеце Польшчы. З 1939 у БССР, са студзеня 1940 у Крывіцкім раёне. З 12.10.1940 цэнтр сельсавета, з 1.5.1940 гарадскі пасёлак. З чэрвеня 1941 да 3.7.1944 акупавана нямецк-фашыскімі захопнікамі. У 1949 у Даўгінаве створаны калгас. З 16.7.1954 вёска, з 25.12.1962 у Вілейскім раёне. У 1971 у вёсцы 1477 жыхароў, 501 двор. Аддзяленне сувязі, сярэдняя школа, дзіцячы сад, Дом культуры, бібліятэка, бальніца, магазіны. Помнікі архітэктуры — Станіславаўскі касцёл 19 ст., Троіцкая царква 2-й пал. 19 ст.

Крыніца:
Галіна Новікава, Алена Філатава
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т.3.
Мінск, "Беларуская Энцыклапедыя", 1996