Страдзеч
Вёска Страдзеч знаходзіцца ў Гершонскім сельсавеце, за 23 км на поўдзень ад Брэста, на аўтадарозе Брэст—Тамашоўка. На захадзе вёскі па рацэ Заходні Буг (прыток р. Нараў) пралягае мяжа з Польшчай. У 16 ст. вёска вядома як сяло Страдча — шляхецкая ўласнасць у Берасцейскім павеце Трокскага, з 1566 г. Берасцейскага ваяводства ВКЛ. У 19 ст. вёска ў Брэсцкім павеце Гродзенскай губерні. У 1866 г. ў складзе маёнтка Колпін, уладальніцай якога была пані Сапежына. У 1884 г. на сродкі ўрада і прыхаджан пабудавана драўляная царква Святой Сафіі са званіцай.
Царква ў Страдзечы на здымку 1918 г.Дата: 03/03/1918
У 1886 г. 69 двароў, 619 жыхароў, царкоўна-прыходская школа, карчма. У 1889 г. дзейнічала народнае вучылішча, у якім навучаліся 68 хлопчыкаў і б дзяўчынак. Паводле перапісу 1897 г. ў сяле налічвалася 142 двары, 986 жыхароў. У 1905 г. сяло Страдзеч (1090 жыхароў), фальварак (17 жыхароў) належыў да маёнтка Колпін Яна Хадароўскага і чыгуначная станцыя Страдзеч (20 жыхароў) у Мяднянскай воласці Брэсцкага павета Гродзенскай губерні. У вёсцы размяшчаўся ўчастак паліцэйскіх ураднікаў Мяднянскай воласці, прыёмны пакой сельскага ўрача.
Сафійская царква ў Страдзечы (1990)Фота © Кузіч Мікола | Дата: 01/07/2007
Паводле Рыжскай мірнай дамовы 1921 г. Страдзеч у складзе Польшчы, у Мяднянскай гміне Брэсцкага павета Палескага ваяводства. На 30.9.1921 г. 119 двароў, 807 жыхароў. Фальварак Страдзеч належыў да М. Ляхера. У спісе прамысловых аб'ектаў Брэсцкага павета за 1925 г. у Страдзечы вятрак, належыў Яну Грасюку. З верасня 1939 г. ў БСССР. У 1940 г. цэнтр Страдзецкага сельсавета. У 1954 г. ён аднесены да Дамачоўскага раёна, у 1956 г. адышоў да Брэсцкага раёна. У 1940 г. 280 двароў, 1500 жыхароў, 7-гадовая школа, ветраны млын. У Другую сусветную вайну акупанты восенню 1943 г. спалілі 212 двароў, загубілі 92 жыхароў; 22 вяскоўцы загінулі на фронце, 1 — у партызанах. Паводле перапісаў 1959 г. — 1375, 1970 г. — 1547 жыхароў, 1997 г. - 450 гаспадарак, 1422 жыхары, 2005 г. - 431 гаспадарка, 1600 жыхароў. У 1990 г. пабудавана новая праваслаўная царква святых пакутніц Веры, Надзеі, Любові і маці Сафіі. За 1 км на поўнач ад вёскі археолагамі выяўленая стаянка позняга неаліту і перыяду сярэдняй бронзы.
Крыніца:
Гарады і вёскі Беларусі, Энцыклапедыя, Том З
БРЭСЦКАЯ ВОБЛАСЦЬ, кніга І
Мінск, «БЕЛАРУСКАЯ ЭНЦЫКЛАПЕДЫЯ», 2006
2. Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Брэсцкага раёна
БЕЛТА, 1998