Выбраныя здымкі
Касцёл Святых Космы і Даміяна ў Астраўцы Фота © Жилко Виталий |
Інтэр\'ер Фота © Яўген Каломенкін |
Агульны выгляд Фота © Яўген Каломенкін |
Пабудаваны ў 1785—87 гг. з цэглы на месцы старажытнага драўлянага касцёла і кляштара дамініканцаў, узведзенага магнатамі Корсакамі ў 1616—18 гг. У 1866 г. храм перабудаваны пад праваслаўную царкву. Касцёл дзейнічае.
Святыня ўяўляе сабой трохнефавую базіліку з плоскай алтарнай сцяной прэсбітэрыя і фасадам-нартэксам, які мусіў быць двухвежавым. Усе часткі храма храма аб'яднаны ў строгім прамавугольным аб'ёме, накрыты пасля перабудовы агульным пакатым дахам. Пры перадачы касцёла пад праваслаўную царкву ў 1866 г. над ім узвялі несапраўдны купал з цубуляй. Архітэктурна-дэкаратыўны акцэнт створаны на галоўным фасадзе. Яго 2-ярусная сіметрычна-восевая кампазіцыя вылучана ў цэнтры 4-калонным іанічным порцікам з 3-вугольным франтонам, фасад крапаваны пілястрамі таго ж ордэра. Верхнія ярусы вежаў адсутніцаюць, іх ніжнія чацверыкі завяршае масіўны атык, аздоблены падобным на старажытнарускую 3-лопасцевую арку-нішу і па баках крапаваны арачнымі нішамі. Бакавыя фасады рытмічна расчлянёны высока ўзнятымі арачнымі аконнымі праёмамі, шырокімі лапаткамі ў прасценках і апяразаны магутным карнізам. За манументальнай класіцыстычнай стылістыкай фасада ўжо складана заўважыць барочную сутнасць фрхітэктонікі святыні.
Зала храма 4 слупамі падзелена на 3 нефы і 2 сакрысціі, якія ў цэнтральным нефе вылучаюць алтарнае памяшканне, асветленае 2 высокімі арачнымі аконнымі праёмамі на тарцовай сцяне. Цэнтральны шырокі неф перакрыты цыліндрычным скляпеннем з распалубкамі, больш вузкія бакавыя нефы — крыжовымі.
Святыня ўяўляе сабой трохнефавую базіліку з плоскай алтарнай сцяной прэсбітэрыя і фасадам-нартэксам, які мусіў быць двухвежавым. Усе часткі храма храма аб'яднаны ў строгім прамавугольным аб'ёме, накрыты пасля перабудовы агульным пакатым дахам. Пры перадачы касцёла пад праваслаўную царкву ў 1866 г. над ім узвялі несапраўдны купал з цубуляй. Архітэктурна-дэкаратыўны акцэнт створаны на галоўным фасадзе. Яго 2-ярусная сіметрычна-восевая кампазіцыя вылучана ў цэнтры 4-калонным іанічным порцікам з 3-вугольным франтонам, фасад крапаваны пілястрамі таго ж ордэра. Верхнія ярусы вежаў адсутніцаюць, іх ніжнія чацверыкі завяршае масіўны атык, аздоблены падобным на старажытнарускую 3-лопасцевую арку-нішу і па баках крапаваны арачнымі нішамі. Бакавыя фасады рытмічна расчлянёны высока ўзнятымі арачнымі аконнымі праёмамі, шырокімі лапаткамі ў прасценках і апяразаны магутным карнізам. За манументальнай класіцыстычнай стылістыкай фасада ўжо складана заўважыць барочную сутнасць фрхітэктонікі святыні.
Зала храма 4 слупамі падзелена на 3 нефы і 2 сакрысціі, якія ў цэнтральным нефе вылучаюць алтарнае памяшканне, асветленае 2 высокімі арачнымі аконнымі праёмамі на тарцовай сцяне. Цэнтральны шырокі неф перакрыты цыліндрычным скляпеннем з распалубкамі, больш вузкія бакавыя нефы — крыжовымі.
Крыніца:
А.М. Кулагін
Каталіцкія храмы на Беларусі
Мінск, Беларуская Энцыклапедыя, 2000
< Т.В. Габрусь
Мураваныя харалы
Мінск, "Ураджай", 2001