Выбраныя здымкі
Калісьці Воранава належала вядомаму магнацкаму роду Гаштольдаў. Пасля маёнтак перайшоў ва ўласнасць Сцыпіёнаў. Адзін з прадстаўнікоў гэтага роду, Ян, да 1838 фундаваў у мястэчку піярскі калегіюм і школы. Пазней калегіюм быў перанесны ў Ліду.
У 1893 Воранавым валодалі Зарэцкія. А першым воранаўскім уладальнікам, які ўзгадваецца мясцовымі стражыламі быў Шванебах. Верагодна ён і набыў маёнтак у Зарэцкіх. Землі, якія яму належылі, знаходзіліся вакол Воранава ад так званага іпадрома да бойні. Ён жыў у будынку, які цяпер педагогі і выхаванцы называюць “белым корпусам”. Да былога маёнтка вядзе страдаўняя алея з таполяў і ліпаў. Вакол сядзібы раскінуўся прыгожы парк. Захаваліся і два става, дзе калісьці было шмат рыбы. Побач з панскай сядзібай былі ўзведзены два дамы, у якіх жылі батракі. Гэтыя пабудовы захаваліся. Адна выкарыстоўваецца пад кастэлянскую, у іншай жыве сям’я былых настаўнікаў Захарэвічаў.
Шванебах кіраваў маёнткам некалькі гадоў, затым прадаў зямлю і з’ехаў за мяжу. Частку зямлі ў яго набыў Кулік. Па расповядам старажылаў гэта быў добры пан, праўда, пастаянна не жыў у воранаўскай сядзібе, а гаспадарку вёў аканом. У святочныя дні ўваход у сядзібу быў вольны для ўсіх жыхароў мястэчка Воранава, таму ў парку можна было сустрэць людзей на шпацыры. Кулік ня доўга гаспадарыў. У 1938 ён распрадаў зямлю і пабудовы. Частку замлі набыў Уланоўскі, які жыў у доме, дзе цяпер знаходзіцца ветлякарня. Другую частку набыў пан Калужынскі. Жыў ён на тэрыторыі сучаснай Сяльгастэхнікі.
Падчас савецкай улады ў сядзібе была арганізавана школа. Класы размяшчаліся ў панскім доме, а таксама ў сучаснай кастэлянскай. І толькі ў 60-х гадах пабудавалі два новых будынка. З 1960 адчынена школа-інтэрнат, а з 1975 яе пераўтварылі ў дапаможную школу. У “белым корпусе” знаходзіцца краязнаўча-этнаграфічны музей Воранаўскай дапаможнай школы-інтэрната. На базе музея праходзяць заняткі па вывучэнню края.
У 1893 Воранавым валодалі Зарэцкія. А першым воранаўскім уладальнікам, які ўзгадваецца мясцовымі стражыламі быў Шванебах. Верагодна ён і набыў маёнтак у Зарэцкіх. Землі, якія яму належылі, знаходзіліся вакол Воранава ад так званага іпадрома да бойні. Ён жыў у будынку, які цяпер педагогі і выхаванцы называюць “белым корпусам”. Да былога маёнтка вядзе страдаўняя алея з таполяў і ліпаў. Вакол сядзібы раскінуўся прыгожы парк. Захаваліся і два става, дзе калісьці было шмат рыбы. Побач з панскай сядзібай былі ўзведзены два дамы, у якіх жылі батракі. Гэтыя пабудовы захаваліся. Адна выкарыстоўваецца пад кастэлянскую, у іншай жыве сям’я былых настаўнікаў Захарэвічаў.
Шванебах кіраваў маёнткам некалькі гадоў, затым прадаў зямлю і з’ехаў за мяжу. Частку зямлі ў яго набыў Кулік. Па расповядам старажылаў гэта быў добры пан, праўда, пастаянна не жыў у воранаўскай сядзібе, а гаспадарку вёў аканом. У святочныя дні ўваход у сядзібу быў вольны для ўсіх жыхароў мястэчка Воранава, таму ў парку можна было сустрэць людзей на шпацыры. Кулік ня доўга гаспадарыў. У 1938 ён распрадаў зямлю і пабудовы. Частку замлі набыў Уланоўскі, які жыў у доме, дзе цяпер знаходзіцца ветлякарня. Другую частку набыў пан Калужынскі. Жыў ён на тэрыторыі сучаснай Сяльгастэхнікі.
Падчас савецкай улады ў сядзібе была арганізавана школа. Класы размяшчаліся ў панскім доме, а таксама ў сучаснай кастэлянскай. І толькі ў 60-х гадах пабудавалі два новых будынка. З 1960 адчынена школа-інтэрнат, а з 1975 яе пераўтварылі ў дапаможную школу. У “белым корпусе” знаходзіцца краязнаўча-этнаграфічны музей Воранаўскай дапаможнай школы-інтэрната. На базе музея праходзяць заняткі па вывучэнню края.
Паводле
Т. Чебан. Аллея в честь Екатерины (из истории усадьбы)//
Воранаўская газета. - 9 жніўня 2006.