Выбраныя здымкі
Фрагмент дворака Фота © A. Biely |
Зала Фота © К. Шастоўскі |
Схема праезда да Марціновай Гусі Фота © A. Biely |
Кошт пражывання без харчавання на 1 чалавека - 15-20 у.а.
Кошт пражывання + сняданак (bed&breakfast) - 20-25 у.а.
Кошт банкета (святочнага меню) 20-45 у.а. на 1 чалавека
Кошт арэнды ўсёй хаты (без гаспадароў не практыкуецца;
- мерапрыемства ў некалькі гадзін - ад 90 у.а. (без дадатк. паслуг);
- пражыванне 1 суткі ў хаце без дадатк. паслуг - 250 у.а.
Кошт лазні - ад 40 у.а. (на групу)
Паселішча Янкоўскіх, усяго за 400 м ад дома Марцінкевіча, на правым беразе Люцынкі, называлася Новы Двор: усяго некалькі двароў дробнай засцянковай шляхты. Толькі пасля вайны, калі частка гаспадароў уцячэ ў Польшчу, як і нашчадкі Марцінкевіча, а іншых сашлюць на сібірскія “курорты”, фальварак Новы Двор фармальна далучаць да вёскi Люцынкі. Складзены ў 1944 г. нанава на старым падмурку, дакладней, проста на старых камянях, драўляны дом дажыў да нашага часу, і нават заставаўся ва ўладанні Янкоўскіх, хаця ад даваенных 65 гектараў засталося ў рэшце рэшт толькі 25 сотак.
У 2005 г. дом з пляцам, амаль на беразе Люцынскага стаўка, набыла сям’я Людмiлы i Алеся Белых і пачала рэканструкцыю, якая ужо амаль скончана. Плануецца, што гэта будзе тыповы драўляны дробнашляхецкі “дворак”, з прыватнай экспазыцыяй, якая будзе прадстаўляць традыцыйную побытавую і духоўную культуру ўсходняй Віленшчыны (“Славянскай Літвы”) ХІХ ст., асабліва традыцыйную кулінарыю і гастранамію. Алесь Белы, вядомы гісторык матэрыяльнай культуры – аўтар або рэдактар шматлікіх публікацый, прысвечаных гісторыі традыцыйных лiтвiнскiх i беларускіх страў і прадуктаў, уключаючы кнiгi «Наша Страва», Belarusian Cookbook, Энциклопедия белорусской кулинарии.
Праект мае на мэце паказаць, што традыцыйны драўляны шляхецкі dworek (сядзiба) можа быць не толькi музеем, як Мерачоўшчына Тадэвуша Касцюшкi або Завоссе Адама Мiцкевiча, але i жылым домам для сучаснай сям‘i з усiмi выгодамi. У нейкiм сэнсе – гэта своеасаблiвы тунэль часу, якi дае самую простую магчымасць трапiць у ХIХ ст. А сама Люцынка – гэта сiмвалiчная «брама» у Налiбоцкую пушчу, бачную з вакна сядзiбы Белых, самы ўнiкальны ў гiстарычным i культурным дачыненнi рэгiён сучаснай Беларусi, дзе сплялiся славянскiя, балцкiя i габрейскiя традыцыi.
Да сярэдзiны ХIХ ст. гэта быў наш своеасаблiвы "Урал", прамысловы i рамеснiцкi край, дзе яшчэ ў XVIII cт. з’явiлася першая ў краiне доменная печ, дзе пачалi ўпершыню ў нас вырабляць фарфор, а Налiбоцкая шкляная гута ў XVIII ст. выпускала самае славутае ўва ўсёй Рэчы Паспалiтай мастацкае шкло. У канцы ХIХ ст., на жаль, "Налiбоцкi Урал" не вытрымаў канкурэнцыi з iндустыялiзаванй Украiнай i згубiў сваё значэнне. Асаблiва цiкавая, але i трагiчная, гiсторыя Налiбоцкага края ў 2-й сусветнай вайне, калi ў iм спаборнiчалi за ўладу нямецкiя акупацыйныя ўлады i партызаны 3-х розных арыентацый. Пра гэта распавядаюць расiйскi бестселер 2007 г. «Даниэль Штайн, переводчик» Людмiлы Улiцкай i галiвудскi блокбастэр «Выклiк» (2008 г.), i iншыя вядомыя кнiгi i фiльмы.
У «Марцiновай Гусi» ўжо адбылося некалькi сяброўскiх iмпрэзаў, уключаючы нефармальнае святкаванне 200-гадовага юбiлею славутага суседа, Вiнцэнта Дунiна-Марцiнкевiча ў лютым 2008 г., а таксама вяселле i дзень народзiнаў блiзкiх сяброў сям’i iншыя iмпрэзы.
Кошт пражывання + сняданак (bed&breakfast) - 20-25 у.а.
Кошт банкета (святочнага меню) 20-45 у.а. на 1 чалавека
Кошт арэнды ўсёй хаты (без гаспадароў не практыкуецца;
- мерапрыемства ў некалькі гадзін - ад 90 у.а. (без дадатк. паслуг);
- пражыванне 1 суткі ў хаце без дадатк. паслуг - 250 у.а.
Кошт лазні - ад 40 у.а. (на групу)
Паселішча Янкоўскіх, усяго за 400 м ад дома Марцінкевіча, на правым беразе Люцынкі, называлася Новы Двор: усяго некалькі двароў дробнай засцянковай шляхты. Толькі пасля вайны, калі частка гаспадароў уцячэ ў Польшчу, як і нашчадкі Марцінкевіча, а іншых сашлюць на сібірскія “курорты”, фальварак Новы Двор фармальна далучаць да вёскi Люцынкі. Складзены ў 1944 г. нанава на старым падмурку, дакладней, проста на старых камянях, драўляны дом дажыў да нашага часу, і нават заставаўся ва ўладанні Янкоўскіх, хаця ад даваенных 65 гектараў засталося ў рэшце рэшт толькі 25 сотак.
У 2005 г. дом з пляцам, амаль на беразе Люцынскага стаўка, набыла сям’я Людмiлы i Алеся Белых і пачала рэканструкцыю, якая ужо амаль скончана. Плануецца, што гэта будзе тыповы драўляны дробнашляхецкі “дворак”, з прыватнай экспазыцыяй, якая будзе прадстаўляць традыцыйную побытавую і духоўную культуру ўсходняй Віленшчыны (“Славянскай Літвы”) ХІХ ст., асабліва традыцыйную кулінарыю і гастранамію. Алесь Белы, вядомы гісторык матэрыяльнай культуры – аўтар або рэдактар шматлікіх публікацый, прысвечаных гісторыі традыцыйных лiтвiнскiх i беларускіх страў і прадуктаў, уключаючы кнiгi «Наша Страва», Belarusian Cookbook, Энциклопедия белорусской кулинарии.
Праект мае на мэце паказаць, што традыцыйны драўляны шляхецкі dworek (сядзiба) можа быць не толькi музеем, як Мерачоўшчына Тадэвуша Касцюшкi або Завоссе Адама Мiцкевiча, але i жылым домам для сучаснай сям‘i з усiмi выгодамi. У нейкiм сэнсе – гэта своеасаблiвы тунэль часу, якi дае самую простую магчымасць трапiць у ХIХ ст. А сама Люцынка – гэта сiмвалiчная «брама» у Налiбоцкую пушчу, бачную з вакна сядзiбы Белых, самы ўнiкальны ў гiстарычным i культурным дачыненнi рэгiён сучаснай Беларусi, дзе сплялiся славянскiя, балцкiя i габрейскiя традыцыi.
Да сярэдзiны ХIХ ст. гэта быў наш своеасаблiвы "Урал", прамысловы i рамеснiцкi край, дзе яшчэ ў XVIII cт. з’явiлася першая ў краiне доменная печ, дзе пачалi ўпершыню ў нас вырабляць фарфор, а Налiбоцкая шкляная гута ў XVIII ст. выпускала самае славутае ўва ўсёй Рэчы Паспалiтай мастацкае шкло. У канцы ХIХ ст., на жаль, "Налiбоцкi Урал" не вытрымаў канкурэнцыi з iндустыялiзаванй Украiнай i згубiў сваё значэнне. Асаблiва цiкавая, але i трагiчная, гiсторыя Налiбоцкага края ў 2-й сусветнай вайне, калi ў iм спаборнiчалi за ўладу нямецкiя акупацыйныя ўлады i партызаны 3-х розных арыентацый. Пра гэта распавядаюць расiйскi бестселер 2007 г. «Даниэль Штайн, переводчик» Людмiлы Улiцкай i галiвудскi блокбастэр «Выклiк» (2008 г.), i iншыя вядомыя кнiгi i фiльмы.
У «Марцiновай Гусi» ўжо адбылося некалькi сяброўскiх iмпрэзаў, уключаючы нефармальнае святкаванне 200-гадовага юбiлею славутага суседа, Вiнцэнта Дунiна-Марцiнкевiча ў лютым 2008 г., а таксама вяселле i дзень народзiнаў блiзкiх сяброў сям’i iншыя iмпрэзы.
Алесь Белы, PhD (докт. гiст. навук) i Людмiла Белая
Рэканструкцыя гiсторыi i традыцыйнай культуры лiтвiнаў
Маб. тэл. (+ 375 29) 613 7085
E-mail: a.biely68@gmail.com