Выбраныя здымкі
Адпаведна энцыклапедыі “Каталіцкія храмы Беларусі” пад рэдакцыяй А.М.Калугіна Касцёл Звествавання Найсвяцейшай Дзеве Марыі быў пабудаваны ў 1911 годзе, калі быў адкрыты часовы храм і пачата будаўніцтва новага мураванага, завяршыць якое перашкодзіла Першая сусветная вайна. Парафія налічвала тры тысячы прыхаджан. Таксама мелася прыпісная капліца ў вёсцы Малькавічы.
Па іншым архіўным дакументальным звесткам касцёл у Ганцавічах, на той час мястэчку, быў пабудаваны ў 1921 годзе і больш паходзіў на каплічку з асобна пабудаванай званіцай. Пад час пажару 1934 года гэты касцёл згарэў. У 1934-1936 гадах на месцы пажарышча быў пабудаваны новы драўляны касцёл. Святыня будавалася пад кіраўніцтвам ксяндза Францішака Смаршчэўскага. Званы для касцёла купіў пан Свіжынскі, маёнтак якога размяшчаўся паміж вёскамі Любашава і Сукач. Побач з касцёлам была пабудавна плябань – дом для пражывання ксяндза. У 1939 годзе парафію ўзначаліў ксёндз Курэк, але ў 1940 годзе яго арыштавалі бальшавікі. Людзі і цяпер памятаюць яго словы: “Дзе няма бога, там няма хлеба”.
Будынак касцёла прастаяў на гарадской плошчы да 1957 года. Пасля Другой сусветнай вайны ў ім яшчэ некаторы час праводзіліся набажэнствы, а потым будынак пеарабсталявалі пад дом культуры. У канцы 1950-х гадоў касцёл разабралі, а з яго матэрыялаў па вуліцы Перамогі ў сасновым бару (цяпер там стаіць СДЮШАР) збудаваі “Зялёны тэатр”. Чаму зялёны? Яго лепей было б назваць летнім, таму што працаваў ён толькі ў летнюю пару. Але, відаць, паняцці “зялёны” і “летні” ў таго, хто даваў яму падобную назву, асацыіраваліся ў адно. А можа, яго назвалі “зялёным” з-за пастаяннага колеру яго афарбоўкі – нязменна зялёнай?! А на месцы касцёла быў пабудаваны сучасны будынак Дома культуры.
У плябані пасля Другой сусветнай вайны, размясцілася рэдакцыя газеты “Сялянская праўда”, калі скасавалі Ганцавіцкі раён, як адміністрацыйна-тэрытарыяльную адзінку – Дом піянераў, а з 1966 года – зноў рэдакцыя раённай газеты. Менавіта з гэтага года “раёнка” пачала насіць назву “Савецкае Палессе”.
У 1999 годзе у Ганцавічах быў пабудаваны новы мураваны будынак касцёла (па той жа вуліцы Кацёльнай-Кастрычніцкай, але на іншым месцы). Ён вырашаны ў сучасных формах стылізаванай готыкі, прамавугольным у плане пад двухсхільным дахам аб’ёмам, да якога далучана ніжэйшая пяцігранная апсіда з бакавымі сакрысціямі. Франтальны фасад надзелены вертыкальнай дамінантай – чатырохграннай шатровай вежай. Фасады расчлянёны стральчатымі вокнамі-біфорыўмамі, пад уваходным парталам – круглае вакно-ружа.
Па іншым архіўным дакументальным звесткам касцёл у Ганцавічах, на той час мястэчку, быў пабудаваны ў 1921 годзе і больш паходзіў на каплічку з асобна пабудаванай званіцай. Пад час пажару 1934 года гэты касцёл згарэў. У 1934-1936 гадах на месцы пажарышча быў пабудаваны новы драўляны касцёл. Святыня будавалася пад кіраўніцтвам ксяндза Францішака Смаршчэўскага. Званы для касцёла купіў пан Свіжынскі, маёнтак якога размяшчаўся паміж вёскамі Любашава і Сукач. Побач з касцёлам была пабудавна плябань – дом для пражывання ксяндза. У 1939 годзе парафію ўзначаліў ксёндз Курэк, але ў 1940 годзе яго арыштавалі бальшавікі. Людзі і цяпер памятаюць яго словы: “Дзе няма бога, там няма хлеба”.
Будынак касцёла прастаяў на гарадской плошчы да 1957 года. Пасля Другой сусветнай вайны ў ім яшчэ некаторы час праводзіліся набажэнствы, а потым будынак пеарабсталявалі пад дом культуры. У канцы 1950-х гадоў касцёл разабралі, а з яго матэрыялаў па вуліцы Перамогі ў сасновым бару (цяпер там стаіць СДЮШАР) збудаваі “Зялёны тэатр”. Чаму зялёны? Яго лепей было б назваць летнім, таму што працаваў ён толькі ў летнюю пару. Але, відаць, паняцці “зялёны” і “летні” ў таго, хто даваў яму падобную назву, асацыіраваліся ў адно. А можа, яго назвалі “зялёным” з-за пастаяннага колеру яго афарбоўкі – нязменна зялёнай?! А на месцы касцёла быў пабудаваны сучасны будынак Дома культуры.
У плябані пасля Другой сусветнай вайны, размясцілася рэдакцыя газеты “Сялянская праўда”, калі скасавалі Ганцавіцкі раён, як адміністрацыйна-тэрытарыяльную адзінку – Дом піянераў, а з 1966 года – зноў рэдакцыя раённай газеты. Менавіта з гэтага года “раёнка” пачала насіць назву “Савецкае Палессе”.
У 1999 годзе у Ганцавічах быў пабудаваны новы мураваны будынак касцёла (па той жа вуліцы Кацёльнай-Кастрычніцкай, але на іншым месцы). Ён вырашаны ў сучасных формах стылізаванай готыкі, прамавугольным у плане пад двухсхільным дахам аб’ёмам, да якога далучана ніжэйшая пяцігранная апсіда з бакавымі сакрысціямі. Франтальны фасад надзелены вертыкальнай дамінантай – чатырохграннай шатровай вежай. Фасады расчлянёны стральчатымі вокнамі-біфорыўмамі, пад уваходным парталам – круглае вакно-ружа.
Ганцавіцкі краязнаўчы музей
http://gants-museum.ucoz.com/
Паведамленні
http://agadd2.home.net.pl/metrykalia/436/sygn.%201058/pages/1_436_0_0_1058_0091.htm
Powyżej jest link do jednej z kart księgi kościoła we Włodzimierzu Wołyńsk...
mam trochę informacji na temat kościoła w Hancewiczach. jak ktoś ma jakis pytania to proszę pisać. również jak ktoś posiada jaką kolwiek informacj...
W latach 1933-1936 budował kościół ks. Franciszek SMORCZEWSKI...
looking for a catholic priest Apolinary Tarnogorski...
1930-1932 – ks. Kazimierz TUMIŁOWICZ, to brat mojego dziadka Witolda Tumiłowicza. Czy można uzyskać więcej informacji o jego losach?
Pozdrawiam....