Выбраныя здымкі
Агульны від. Здымак пач. ХХ ст. |
Фота © Zbiory NAC |
Да пачатку ХХ ст. горад, які ў гістарычных дакументах згадваецца таксама як Мядзела, Мядзнол, Мядзюль, падзяляўся на дзве часткі — Стары Мядзел і Новы, альбо Каронны, Мядзел. Асобныя парафіі — у кожнай з частак — існавалі да другой сусветнай вайны.
Парафіяльны касцёл у Мядзелі быў заснаваны ў 1454 г. пад тытулам св. Станіслава Біскупа па фундацыі Андрэя Саковіча, старосты мядзельскага. Дакумент аб фундушы і лічыцца першай згадкай пра горад. Пасля касцёл св. Станіслава становіцца цэнтрам парафіі Новы Мядзел. У 1-й палове ХІХ ст. будынак святыні на цэнтральнай плошчы горада ўяўляў сабой драўляны храм крыжовай кампазіцыі з купалам у цэнтры і дзвюма закрыстыямі пры прэзбітэрыі. Галоўны фасад фланкавалі дзве чацверыковыя 2-ярусныя вежы пад барочнымі фігурнымі купаламі. Уваходны праём знаходзіўся ў атачэнні падвоеных высокіх круглых калонаў, якія неслі франтон з паўцыркульным вакном. Інтэр'ер драўлянага касцёла ўпрыгожвалі 6 алтароў «старасвецкай разьбы».
У 1852г., пасля пажару, касцёл св. Станіслава рэканструявалі на сродкі парафіянаў. Галоўны фасад святыні практычна не змяніўся, але санктуарый цяпер стаў прамавугольным у плане. Святыня была вертыкальна ашаляваная і пакрытая гонтавым дахам. Такім чынам у архітэктуры касцёла спалучаліся элементы стыляў барока і класіцызму. Касцёльны ўчастак быў абнесены ў ХІХ ст. бутавай агароджай, накрытай гонтаю.
Святыня дзейнічала да другой сусветнай вайны. У вайну драўляны парафіяльны касцёл згарэў (сёння на гэтым месцы знаходзіцца рэстаран).
Парафіяльны касцёл у Мядзелі быў заснаваны ў 1454 г. пад тытулам св. Станіслава Біскупа па фундацыі Андрэя Саковіча, старосты мядзельскага. Дакумент аб фундушы і лічыцца першай згадкай пра горад. Пасля касцёл св. Станіслава становіцца цэнтрам парафіі Новы Мядзел. У 1-й палове ХІХ ст. будынак святыні на цэнтральнай плошчы горада ўяўляў сабой драўляны храм крыжовай кампазіцыі з купалам у цэнтры і дзвюма закрыстыямі пры прэзбітэрыі. Галоўны фасад фланкавалі дзве чацверыковыя 2-ярусныя вежы пад барочнымі фігурнымі купаламі. Уваходны праём знаходзіўся ў атачэнні падвоеных высокіх круглых калонаў, якія неслі франтон з паўцыркульным вакном. Інтэр'ер драўлянага касцёла ўпрыгожвалі 6 алтароў «старасвецкай разьбы».
У 1852г., пасля пажару, касцёл св. Станіслава рэканструявалі на сродкі парафіянаў. Галоўны фасад святыні практычна не змяніўся, але санктуарый цяпер стаў прамавугольным у плане. Святыня была вертыкальна ашаляваная і пакрытая гонтавым дахам. Такім чынам у архітэктуры касцёла спалучаліся элементы стыляў барока і класіцызму. Касцёльны ўчастак быў абнесены ў ХІХ ст. бутавай агароджай, накрытай гонтаю.
Святыня дзейнічала да другой сусветнай вайны. У вайну драўляны парафіяльны касцёл згарэў (сёння на гэтым месцы знаходзіцца рэстаран).
Крыніца:
Каталіцкія святыні. Частка І.
Мінск, Про Хрысто, 2003