Klasztor dominikanów – p.w. Św. Mikołaja bpa Wyznawcy
1681 – fundacja klasztoru przez Konstantego Władysława Paca i jego żony Aleksandry z Lisowskich.
1685 – budowa klasztoru dominikanów
1724 – dodanie funduszu kościelnego przez Krzysztofa Paca.
1744 – parafia Kniażyce w dekanacie orszańskim
1750 – ubogacenie funduszu przez Antoniego M. Paca.
Ok. 1760 – początek budowy murowanej świątyni
1773 – Kniażyce, klasztor prowincji litewskiej dominikanów, mieszka tu 8 zakonników (7 kapłanów, 1 brat). Był tu cudowny obraz NMP.
1780 – konsekracja kościoła przez abp. St. B-Siestszencewicza.
1791 – zakończenie budowy murowanego klasztoru
1807 – przełożonym o. KORNEL Woycewicz OP
1817 – przełożonym o. PIUS Adamowicz OP
1827-1830 – przeorem o. TOMASZ Mackiewicz OP
1832 – kasata klasztoru dominikanów
1832-1835 – kościół obsługują karmelici z Bielinicz.
1835 – kasata karmelitów.
1840-1864 – kościół „podominikański”
1841 – kościół parafialny w dekanacie mohylewskim, z kaplicami: Bułużyce, Jarmołowo, Rubcowszczyzna.
1849 – kaplica w miejscowości Kniażyce, parafia Szkłów w deka-nacie mohylewskim.
1851-1852 – ks. Bonifacy ŁUKASZEWICZ (p), ks. Franciszek Wróblewski (w).
1852 – kaplice Jasmołowicze i Rubcowszczyzna.
1864-1940 – cerkiew prawosławna
1864 – zamknięcie kościoła
1872 – przebudowa pod cerkiew
1998 – kościół remontowany przez instytucje państwowe
адказаць
Trudności finansowe, rozproszenie gmin wyznaniowych, wychowanie materialistyczne - to uwarunkowania obecnej rzeczywistości na Białorusi. Ale ogrom zniszczenia pięknych, unikalnych zabytków na terenach obwodów mohylewskiego, homelskiego i witebskiego jest przerażający! A tego odwrócić się później nie da. A.O.
У 1681 дамініканцы заснавалі манастыр і ў Княжыцах. Касцёл дамініканцаў існаваў з 1670- х г. да 1832 года. Ён быў заснаваны ўладальнікам сяла, надворным харунжым ВКЛ Канстанцінам Пацам. Пац праславіўся ў гады вайны Расіі і Рэчы Паспалітай (1654-1667), а таксама ў вайне супраць Турцыі. Першы касцёл быў драўляным, і да нашых дзён не захаваўся. Канстанцін Пац перадаў манастыру 18 тыс. злотых і адпісаў вёску Балоцічы разам з волакай і трымя дзесяцінамі пашанай глебы. Наследнік харунжага Крыштоф Пац выдзяліў манахам 15 тыс. злотых ў 1724 годзе, а Антон Пац падарыў 2 тыс. у 1750 годзе, столькі ж даравала і шляхецкая сям’я Крукоўскіх. Пасля 1750 года пачалося будаўніцтва каменнага касцёла, які быў асветлены ў 1780 годзе ў гонар святога Антонія Падуанскага магілёўскім эпіскапам Станіславам Богуш-Сестранцевічам, а будаўніцтва манастырскага корпуса скончылася ў 1791 годзе. У 1832 годзе, пасля падаўлення паўстання ў Польшчы, Літве і Западнай Беларусі, манастыр быў ліквідаваны царскай адміністрацыяй, так як лічыўся правадыром польскага ўплыву ў крае, але сам касцёл заставаўся парафіяльным. У перыяд наступнага паўстання, у 1863 годзе быў закрыты і касцел, а праз два гады – перабудованы у праваслаўную царкву святога Аляксандра Неўскага. Зараз будынак касцёла павольна разбураецца, хоць і з’яўляецца помнікам архітэктуры XVII ст.
Пакуль чыноўнікі ня маюць сумленьня хаця б закансэрваваць помнік,праваслаўныя як забяруць яго,то ўтыкаюць цыбулінамі,а Магілёўскім каталікам шкада па-просту зачыніць яго як кармэліцкі касьцёл у Мсьславе,павесіці замок?
У Княжыцах каталікоў цяпер хіба ўвогуле няма. Тые невялікія грошы якія курыя мае, лепш выдаваць на месцы дзе ёсць актыўны каталіцкі люд. Шкада глядзець як край будынкі перарабляе, але ў выпадку з Княжыцамі для касьцёлу - месца безперспектыўнае...
Гледзячы на той некалькі велічны і прыгожы касцел, задаеш сабе пытанне, а ці есць наогул каталікіі ў гэтым краі? А калі есць, дык можа аслеплі ўсе разам быццам пакараныя Богам за такія адносіны да свайго касцела??? Такео ўражанне, што на двары не 21 стагоддзе, а ліхія пасляваенныя гады, бо толькі на здымках тае пары так выглядаюць помнікі мінуўшчыны. І справа не толькі ў тым, што помнік у дрэнным стане. Справа хутчэй у тым што нідзе не бачна ніякіх слядоў нагляду за ім. Пахілыя гнілыя рыштаванні мабыць мінулага тысячагоддзя, праваленая падлога, вялікая дзіра ў галоўным алтары, лехі запоўненыя смеццем, скінутым сюды з суседніх хатаў, разбітыя пахавальныя мемарыяльныя пліты. Цяпер храм выклікае жах нават у людзей, далекіх ад веры ў Бога наогул.