Цёплы вечар (1910)
Цёплы вечар, ціхі вецер, свежы стог,
Улажылі спаць мяне вы на зямлі.
Не курыцца светлы пыл усцяж дарог,
Ў небе месяца праглянуў бледны рог,
Ў небе ціха зоркі расцвілі.
Знічка коціцца агністаю слязой,
Прашумела мякка скрыдламі сава;
Бачу я, з прыродай зліўшыся душой,
Як дрыжаць ад ветру зоркі нада мной,
Чую ў зямля.
Хто мы такія?
Толькі падарожныя – папутнікі сярод цішы, як расце трава.
Я хацеў бы… (1915)
Я хацеў бы спаткацца з Вамі на вуліцы
У ціхую сінюю ноч
І сказаць?
“Бачыце гэтыя буйныя зоркі,
Ясныя зоркі Геркулеса?
Да іх ляціць наша сонца,
І нясецца за сонцам нябёс.
Нашто ж на зямлі
Сваркі і звадкі, боль і горыч,
Калі ўсе мы разам ляцім
Да зор?”
Але месяц…
Але месяц правёў праз раку светлы шлях.
I развеяўся з сэрца дрыжачага жах.
Зiхацела яна - серабра пуцiна,
Увадзiла ў той край, дзе пануе вясна.
Доўга, доўга цябе ён шукаў i шукаў,
Але вось час жаданы нарэшце настаў...
I пайшоў ён па шляху, пайшоў аж да дна:
Агарнула яго цiшына, глыбiна.
Ў краіне светлай…
(1917, ostatni czterowiersz, znaleziony po śmierci poety)
Ў краіне светлай, дзе я ўміраю,
У белым доме, ля сіняй бухты,
Я не самотны, я кнігу маю
3 друкарні пана Марціна Кухты.
Maksym Bohdanowicz
Wiersze
(A.O.)
Noc
Cicho było w niebie, na ziemi i w sercu…
Noc ciemnością wszystko dokoła okryła,
Jasne gwiazdy lśniły, miesiąc już wypłynął
Niebo, las i pole srebrem oblewając.
I wszystko usnęło, tylko brzóz szeptanie,
Tylko osin szumy, tylko kłosy w polu
Szerokim się chwiały, ziemię całowały.
Cicho było w niebie, na ziemi i w sercu.Kalina
Okryta kwieciem białym kalina.
Lecz od kaliny bielsza Maryna.
- czemuż jak miesiąc wprost świecisz cała?
- doprawdy, nie wiem – odpowiedziała.
Późno do domu wraca Maryna,
A w jej warkoczu kwitnie kalina.
- czemuś jak miesiąc, co blaskiem pała?
- Doprawdy, nie wiem – odpowiedziała.
Ale nie zawsze kwitnie kalina.
I już nie wplata kwiatów Maryna.
- czemuś jak miesiąc, tak spochmurniała?
- doprawdy, nie wiem – odpowiedziała.
Kiedy straciła wszystko kalina –
Ziół się napiła, zmarła Maryna.
Jak miesiąc w górze, śmiertelnie biała
Z krzyżykiem w rękach w domu leżała.Mora
Dwoma kolorami
Mieni się.
I wszyscy widzą,
Gdzie się który zaczyna, gdzie się kończy.
A jednak między nimi
Kreski twardej
Nie da się przeprowadzić.
W sercu – ból:
Nigdy
Z duszą Pani tak się nie złączy
Moja dusza.
Koniec.Maksym Bohdanowicz
Wiersze (1910-1915)
(A.O.)
Цікавае і прыгожае мястэчка Беларусі. Нажаль частка пабудоў: стайня, свіран, згарэла пару гадоў таму. Там захоўвалася цікавая экспазіцыя, якая цяпер згублена назаўседы.