Wieś Szebryń
Szebryń - wieś na Białorusi, leży na prawym brzegu r. Muchawiec w odległości 15 kilometrów na wschód od Brześcia. Według źródeł pisanych miejscowość znana od XVI wieku jak własność szlachecka w powiecie i starostwie brzeskim. Istniała już cerkiew prawosławna Narodzenia NMP, ktora biskup łucki i brzeski J. Falkowski pozostawił w 1518 6 włók ziemi. Po III rozbioru Rzeczpospolitej w 1795 Szebryń w imperium rosyjskim, najpierw w słonimskiej, od 1797 - w litewskiej, a od 1801 - w grodzieńskiej gubernii. W 1793-1798 roku biskup Konstantyn wybudował w Szebryniu cerkiew parafialna z kamienia.
W 1886 roku wieś w gminie Kosicze, 17 domów, 285 mieszkańców; cerkiew i szkoła parafialna, korczma. W 1889 roku szkola publiczna (57 chłopców i 11 dziewcząt). Od 1890 roku - centrum kobryńskiego stowarzyszenia chłopskiego. W pobliżu wsi istniał folwark Szebryń że należał do W. Dzmytrowskiego. Według spisu z 1897 r. we wsi 54 domów, 429 mieszkańców, cerkiew, szkoła publiczna, sklep hlebazapasny, korczma. W 1900 roku została założona fabryka torfu, która zatrudniała 20 pracowników; wprowadzony silnik parowy. W 1905 roku wieś (541 mieszkańców) i folwark (62 mieszkańców) w gminie Kosicze (powiat brzeski, gubernia grodzieńska).
Według Traktatu ryskiego 1921 roku Szebryń w Polsce (gmina wiejska Kosicze, powiat brzeski, województwo poleskie), wieś liczyła 47 domów i 280 mieszkańców. Od września 1939 roku na Białorusi. W 1940 roku 90 domów, 290 mieszkańców. Według Spisu Powszechnego 1959 r. - 306 mieszkańców, w 1970 r. - 243 mieszkańców. W roku 1997 - 54 gospodarstw, 88 mieszkańców, w 2005 r. - 52 gospodarstw, 83 mieszkańców. Na północ od wsi znajduje się lotniska Brześć. We wsi jest pomnik architektury klasycznej - cerkiew prawosławna Narodzenia NMP (1793-98).
Zrodło:
Ãàðàäû ³ â¸ñê³ Áåëàðóñ³, Ýíöûêëàïåäûÿ, Òîì Ç
ÁÐÝÑÖÊÀß ÂÎÁËÀÑÖÜ, êí³ãà ²
̳íñê, «ÁÅËÀÐÓÑÊÀß ÝÍÖÛÊËÀÏÅÄÛß», 2006
przez Google tłumacz