Monaster Zaśnięcia NMP | Pustynki

Więcej zdjęć (34) >>

Zespół prawosławnego monastyru Uspienskiego

Założony w 1380 roku; zachowane budynki pochodzą z XVIII-XIX wieku. Po II wojnie światowej mieścił się tu dom dziecka, potem szkoła, a następnie (do 1988 roku) siedziba sowchozu. Obecnie wszystkie budynki są opuszczone, zdewastowane, na wół zrujnowane.

W skład zespołu wchodzą: ruiny soboru Uspienskiego, korpus klasztorny z cerkwią, dzwonnica, szkoła, kaplica, trzy domy mieszkalne, stajnia i spichlerz.

Sobór pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP (Uspienski) zbudowano na początku XIX wieku. Budowla ma pewne cechy baroku. Jest to trójnawowa bazylika z prostokątną częścią ołtarzową. Fasada trójdzielna, zdobiona pilastrami i zwieńczona trójkątnym frontonem. Nie zachowały się wieże oraz wieńcząca świątynię kopuła.

Klasycystyczny korpus klasztorny został zbudowany na przełomie XVIII i XIX wieku. Jest to dwukondygnacyjny budynek na planie litery „L” składający się z dwóch połączonych korpusów. Jeden z nich ma kompozycję symetryczną, w centrum której znajduje się jednonawowa cerkiew z półkoliście zamkniętą częścią ołtarzową. Fasada cerkwi wydzielona jest głębokim ryzalitem z portykiem kolumnowym i trójkątnym frontonem. Nie zachowały się wieża i kopuła wieńczące cerkiew.

Dzwonnica zbudowana w drugiej połowie XIX wieku w stylu rosyjsko-bizantyjskim jest wysoką pięciokondygnacyjną wieżą, nie zachowała się wieńcząca ją iglica.

Dwukondygnacyjny budynek szkoły został zbudowany w drugiej połowie XIX wieku. Do jego szczytów przylegają dwie parterowe przybudówki z początku XX wieku.

Kaplica z drugiej połowy XIX wieku jest niedużą jednonawową świątynią z półokrągłą apsydą.

Domy mieszkalne, stajnia i spichlerz zostały zbudowane w drugiej połowie XIX wieku.

Grzegorz Rąkowski
„Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi”, Burchard Edition, Warszawa 1997
(A.O.)