Zespół dworsko-parkowy | Jachimowszczyzna

Więcej zdjęć (7) >>

Zespół dworski w dawnym majątku ziemskim

Miejscowe dobra w XVII wieku były własnością Judyckich, a od pierwszej połowy XVIII wieku do 1863 roku – Sulistrowskich. W 1877 roku właścicielami majątku stali się Lubańscy, a w 1910 – Świętorzeccy. W ręku tej ostatniej rodziny Jachimowszczyzna pozostała do 1939 roku.

Istniejący obecnie dwór został wybudowany w 1900 roku jako oficyna przez ówczesnego właściciela majątku, Aleksandra Lubańskiego. Po zniszczeniu starego dworu podczas I wojny światowej, kolejni właściciele majątku – Świętorzeccy – przenieśli się do ocalałej oficyny i uczynili z niej główny dom mieszkalny.

Jest to budynek klasycystyczny, parterowy, wzniesiony na planie prostokąta na wysokich fundamentach. Fasadę akcentują trzy ryzality. Środkowy zwieńczony jest frontonem trójkątnym, dwa boczne zaś – frontonami półkolistymi. Półkoliste frontony występują też pośrodku elewacji szczytowych. Ściany ryzalitów ozdobione są płaskimi pilastrami i pionowymi pasami boni.

Zachowało się także kilka innych budynków zespołu dworskiego. Czworaki murowane – budynek piętrowy, na planie prostokąta, zbudowany w 1897 roku. Obie elewacje podłużne zaakcentowane są ryzalitami skrajnymi. Okna łukowato zamknięte, elewacje ozdabia fryz. Czworaki drewniane – budynek parterowy, wzniesiony na kamiennej podmurówce w 1900 roku.

Cennymi zabytkami są spichlerze z połowy XIX wieku, na planach kwadratów, zbudowane z grubych bierwion na kamiennej podmurówce, kryte szerokimi czterospadowymi dachami. Browar z 1898 roku składa się z dwukondygnacyjnego głównego korpusu na planie prostokąta oraz połączonej z nim kotłowni.

Zespół dworski otacza park o układzie regularnym, ze stawem oraz kilkoma przecinającymi się alejami.

Grzegorz Rąkowski
„Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi”, Burchard Edition, Warszawa 1997
(A.O.)