Грымяча - фота і помнікі

Грымяча

Грымяча — вёска і хутар ў Воўчынскім сельсавеце Камянецкага раёна, на беразе р. Пульва, за 50 км на паўночны захад ад Брэста. У 19 ст. маёнтак і вёска Грымяча ў Брэсцкім павеце Гродзенскай губерні. Належалі памешчыкам Віслоцкім (калежскаму рэгістратару Люцыяну Віслоцкаму, затым яго сынам). Паводле 8-й рэвізіі (1833) у маёнтку 1568 дзесяцін зямлі, 553 сялянскія душы. У склад маёнтка ўваходзілі аднайменныя фальварак і вёска, таксама вёскі Мельнікі і Вужыкі. Дзейнічалі гаспадарскі двор, кузня, 2 заезныя двары, 1 млынок, вадзяны і ветраны млыны, вінакурня.

Погляд на сядзібны дом у Грымячы з боку пад'ездаФота © Кузіч Мікола | Дата: 13/05/2012

У в. Грымяча — 30 двароў, 197 жыхароў. З 1860-х г. у Воўчынскай воласці Брэсцкага павета. Вёска адносілася да прыходу Мікалаеўскай царквы ў Воўчыне. У другой палове 19 ст. побач з вёскай сфармаваўся сядзібна-паркавы ансамбль, які належаў пану Пузыну (у 1890 — 731 дзесяцін зямлі). Пры вёсцы дзейнічала Грымячская сельская грамада. Паводле перапісу 1897 г. ў вёсцы было 40 двароў, 299 жыхароў, хлебазапасны магазін. У 1905 г. ў вёсцы 319 жыхароў. У 1921—39 гг. вёска ў Воўчынскай гміне Брэсцкага павета Палескага ваяводства Другой Рэчы Паспалітай. У 1923 г. ў вёсцы 38 двароў, 129 жыхарў.

Ваколіцы вёскіФота © К. Шастоўскі

З верасня 1939 г. ў складзе БССР. З 12.10.1940 г. вёска ў Воўчынскім сельсавеце Высокаўскага раёна (53 двары, 305 жыхароў). У Другую сусветную вайну на франтах загінулі і прапалі без вестак 20 жыхароў. У 1950 г. ў вёсцы арганізаваны калгас імя Чкалава. З 17.4.1962 г. ў Камянецкім раёне. Паводле перапісаў 1959 г. ў вёсцы - 304, 1970 г. — 138, 2005 г. - 23 жыхары. На поўнач ад вёскі захаваўся ў занядбаным стане колішні сядзібна-паркавы ансамбль Пузынаў.

Крыніца:
1. Гарады і вёскі Беларусі, Энцыклапедыя, Том 4 
БРЭСЦКАЯ ВОБЛАСЦЬ, кніга ІI 
Мінск, «БЕЛАРУСКАЯ ЭНЦЫКЛАПЕДЫЯ», 2007