Выбраныя здымкі
Дом па адрасе Валадарскага, 12 (былая Серпухаўская, 6) амаль што не змяніўся з 1918 і да гэтага часу вылучаецца незвычайнай эклектычнай стылістыкай у духу нэабарока. Ад 25 лютага 1918 году тут працавала Менскае беларускае прадстаўніцтва (Беларускае народнае прадстаўніцтва) на чале з Раманам Скірмунтам. Уся справа ў тым, што ў працівагу радзе БНР, якую германскае камандванне лічыла сацыялістычнай, у Менску ўтварылася “Беларускае народнае прадстаўніцтва” (БНП), якое выдавала сябе за адзінага легальнага прадстаўніка беларускага народа і дамагалася атрымання з рук інтэрвентаў улады ў Беларусі. Мэтаю гэтае арганізацыі было прадстаўляць інтарэсы беларускага народу й быць нацыянальным цэнтрам у Менску. Апрача Р.Скірмунта, у кіроўнае ядро арганізацыі ўвайшлі А.Уласаў (віцэ-старшыня), П.Аляксюк (сябар прэзыдыюму), генэрал К.Кандратовіч, протаярэй С.Кульчыцкі, В.Гадлеўскі, В.Чавусаў, Р.Зямкевіч, Э.Русецкі.
Узаемаразумення з БНП шукала правае крыло БСГ (Беларускай сацыялістычнай грамады), зацікаўленае ў паляпшенні адносін Рады БНР з германскім камандваннем. У часопісе “Беларускі шлях” БНП крытыкавала Раду БНР за яе рэвалюцыйнае паходжанне і за сацыялістычны склад Народнага Сакрытарыята. Нязначнай большасцю галасоў правага крыла БСГ, пры адсутнасці прадстаўнікоў земстваў і гарадскіх самакіраўніцтваў, Рада БНР прыняла ў свой склад БНП.
Узаемаразумення з БНП шукала правае крыло БСГ (Беларускай сацыялістычнай грамады), зацікаўленае ў паляпшенні адносін Рады БНР з германскім камандваннем. У часопісе “Беларускі шлях” БНП крытыкавала Раду БНР за яе рэвалюцыйнае паходжанне і за сацыялістычны склад Народнага Сакрытарыята. Нязначнай большасцю галасоў правага крыла БСГ, пры адсутнасці прадстаўнікоў земстваў і гарадскіх самакіраўніцтваў, Рада БНР прыняла ў свой склад БНП.
Крыніцы:
С.Харэускі, “Тапаграфія БНР”, Наша Ніва, №10, 2007
Нарысы гісторыі Беларусі. Частка 2. Мн. 1995