Магіла Станіслава Нарбута | Браслаў

Больш фотаздымкаў (5) >>

Станіслаў Нарбут герба "Трубы" сын Тэадора? (radzima.org) Нарбута нарадзіўся 4 мая 1853 г. у мястэчку Шаўры Гродзенскай губерні. Юнацкія гады правёў у Вільні, дзе ў 1871 г. скончыў 1-ю Віленскую класічную гімназію. У 1872 г. паступіў на лячэбны факультэт Баварскага каралеўскага ўніверсітэта ў Мюнхене, які скончыў у 1879 г. і атрымаў званне доктара медыцыны. Яго дысертацыя была прысвечана каўтуну – хваробе, якая ў той час была пашырана сярод беднякоў. Пасля вяртання ў Расейскую імперыю, каб атрымаць дазвол на ўрачэбную практыку, С.Нарбут у 1889-1891 гг. вучыўся на медыцынскім факультэце Дэрптскага ўніверсітэта (сучасны Тартускі ўніверсітэт у Эстоніі). З 1882 г. ён пачаў працаваць у Браслаўскай акрузе вольнапрактыкуючым урачом, а ў 1904 г. заняў пасаду браслаўскага сельскага ўрача. Найбольш яркім момантам у дзейнасці С.Нарбута як сельскага ўрача стала ўвядзенне ў Браславе новай, першакласнай для таго часу лячэбніцы. Яна была пабудавана ў 1906 г. па яго ініцыятыве і, паводле некаторых звестак, часткова за яго кошт. Паступова Браслаўскі лекар атрымаў давер і прызнанне не толькі мясцовых жыхароў, але і ўладаў. У 1914 г. ён быў узнагароджаны ордэнам св. Станіслава III ст. Да 1919 г. С.Нарбут узначальваў браслаўскую лячэбніцу, а з кастрычніка 1919 г. і амаль да сваёй смерці займаў пасаду павятовага ўрача. У пачатку сакавіка 1926 г. С.Нарбут захварэў падчас візіту да хворага і 11 сакавіка памёр. Пахаваны ў Браславе на Замкавай гары.

Ніхто з лекараў таго часу не працаваў на Браслаўшчыне так доўга і плённа. С.Нарбут вылучаўся сярод калегаў выдатнымі здольнасцямі, яркім неардынарным характарам. Насельніцтва шанавала сельскага доктара за талент, за гатоўнасць у любы момант аказаць людзям дапамогу, за велізарную працаздольнасць, таварыскі характар, бескарыслівасць, надзейнасць, талерантныя адносіны да людзей розных нацыянальнасцей і канфесій, за любоў да роднага краю. Пасля смерці С.Нарбута на сродкі, сабраныя сярод жыхароў Браслаўшчыны, на яго магіле быў узведзены помнік – высокі абеліск з ліхтаром на вяршыні. Гэты ліхтар сімвалізуе самаахвярную працу лекара дзеля людзей, нагадвае дэвіз медыцыны: “Свецячы іншым, згараю сам”.

Падрыхтавана па матэрыялам Рэспубліканскага музея гісторыіі медыцыны Беларусі
Крыніца:
Міністэрства аховы здароў'я Рэспублікі Беларусь, http://www.health.med.by/