Выбраныя здымкі
Фота © Сяржук Серабро |
Галоўны фасад Фота © К. Шастоўскі |
Бакавая нава Фота © К. Шастоўскі |
Існуючаму будынку касцёла Божага Цела ў Іказні папярэднічаў шэраг драўляных храмаў. Першы з іх узведзены паводле фундацыі выдатнага дзяржаўнага дзеяча, канцлера Вялікага княства Літоўскага Льва Сапегі ад 16 ліпеня 1593 г. Фундатар абавязаў мець пры касцёле шпіталь і школу. Храм пабудавалі ў цэнтры мястэчка, каля рынкавай плошчы. Наглядаць за храмам даручалася віленскаму капітулу ордэна езуітаў. 28.5.1596 г. Сапега дадаў да асноўнага фундуша вёскі Мілевічы з 9 валокамі і Шакелеўшчыну з 12 валокамі, а таксама мытную і гарэлачную арэнду ў мястэчку адмыслова для ўтрымання школы. У в. Пагост меўся філіяльны касцёл св. Тройцы (з 1766 самастойная парафія).
Драўляныя будынкі знішчалі і адбудоўвалі ў XVII ст., пасля пажару ў 1800 г., пад час грамадзянскай вайны 1812 г. Апошні драўляны храм ўзведзены ў 1814 г. і перабудаваны ў 1881 г. Нарэшце ў 1906 г. парафія атрымала дазвол на ўзвядзенне мураванага касцёла, зацвердзілі каштарыс у 27 147 рублёў 78 капеек. Стары касцёл разабралі, а непадалёку ад будоўлі зрабілі часовае памяшканне для набажэнстваў.
17 верасня 1912 г. будаўніцтва храма завяршылася. Камісія, якая аглядала новы будынак, прызнала, што пастаўлены ён “трывала, правільна і з якаснага матэрыялу”. І гэта сапраўды так. Сцены касцёла мураваны з расколатых камянёў, вонкавыя краі якіх абчэсаны. Знізу пакладзены самыя вялікія камяні, да верху іх памеры паступова змяншаюцца. Вежы, апрацоўка аконных і дзвярных праёмаў, дэталі архітэктурнага дэкору выкананы з чырвонай цэглы. касцёл уяўляе сабой двухвежавую, трохнефавую базіліку з трансептам, апсідай, сакрысціямі. Масіўныя вежы, квадратныя ў плане, з шатровым завяршэннем, нагадваюць вежы абарончых збудаванняў. Больш лёгкімі іх робяць шматлікія і разнастайныя па форме аконныя праёмы і нішы. Дэкор будынка даволі стрыманы. Апрача разнастайных праёмаў і ніш яго ажыяўляюць ступенчатыя контрфорсы і аркатура.
Вакол касцёла ўзведзена агароджа з бутавага каменю. На цвінтары знаходзіцца валун з надпісам святару Міхалу Буклярэвічу і яго сястры Эміліі. М. Буклярэвіч быў ініцыятарам узвядзення мураванага касцёла, у 1919 г. ён стаў адным з агранізатараў сялянскага паўстання супраць бальшавіцкай улады. Пры падаўленні паўстання святара і яго сястру растралялі. У 40-я гады помнік на магіле знішчылі, але ў кастрычніку 1995г. ён адноўлены.
У 1948-1990 гг. касцёл быў закрыты. За гэты час храм вельмі пацярпеў. Будынак выкарыстоўвалі як склад збожжа, будаўнічых матэрыялаў, краму. Інтэр'еры касцёла не захаваліся.
У 1989 годзе ў Іказні зарэгістравана парафія Божага Цела, а першым наглядальнікам стаў А. Дзямідка, які і атрымаў дазвол на карыстанне святыняй у 1990 годзе. Пасля прыбыцця ксяндза Эдварда Ахрамовіча пачалася праца па рамонце касцёла. Зараз у касцёле знаходзяцца абразы двух ксяндзоў Станіслава Пыртка і Ўладыслава Маскавяка, якія працавалі ў гэтай парафіі. З 1992 года побач касцёлам існуе плябанія.
Драўляныя будынкі знішчалі і адбудоўвалі ў XVII ст., пасля пажару ў 1800 г., пад час грамадзянскай вайны 1812 г. Апошні драўляны храм ўзведзены ў 1814 г. і перабудаваны ў 1881 г. Нарэшце ў 1906 г. парафія атрымала дазвол на ўзвядзенне мураванага касцёла, зацвердзілі каштарыс у 27 147 рублёў 78 капеек. Стары касцёл разабралі, а непадалёку ад будоўлі зрабілі часовае памяшканне для набажэнстваў.
17 верасня 1912 г. будаўніцтва храма завяршылася. Камісія, якая аглядала новы будынак, прызнала, што пастаўлены ён “трывала, правільна і з якаснага матэрыялу”. І гэта сапраўды так. Сцены касцёла мураваны з расколатых камянёў, вонкавыя краі якіх абчэсаны. Знізу пакладзены самыя вялікія камяні, да верху іх памеры паступова змяншаюцца. Вежы, апрацоўка аконных і дзвярных праёмаў, дэталі архітэктурнага дэкору выкананы з чырвонай цэглы. касцёл уяўляе сабой двухвежавую, трохнефавую базіліку з трансептам, апсідай, сакрысціямі. Масіўныя вежы, квадратныя ў плане, з шатровым завяршэннем, нагадваюць вежы абарончых збудаванняў. Больш лёгкімі іх робяць шматлікія і разнастайныя па форме аконныя праёмы і нішы. Дэкор будынка даволі стрыманы. Апрача разнастайных праёмаў і ніш яго ажыяўляюць ступенчатыя контрфорсы і аркатура.
Вакол касцёла ўзведзена агароджа з бутавага каменю. На цвінтары знаходзіцца валун з надпісам святару Міхалу Буклярэвічу і яго сястры Эміліі. М. Буклярэвіч быў ініцыятарам узвядзення мураванага касцёла, у 1919 г. ён стаў адным з агранізатараў сялянскага паўстання супраць бальшавіцкай улады. Пры падаўленні паўстання святара і яго сястру растралялі. У 40-я гады помнік на магіле знішчылі, але ў кастрычніку 1995г. ён адноўлены.
У 1948-1990 гг. касцёл быў закрыты. За гэты час храм вельмі пацярпеў. Будынак выкарыстоўвалі як склад збожжа, будаўнічых матэрыялаў, краму. Інтэр'еры касцёла не захаваліся.
У 1989 годзе ў Іказні зарэгістравана парафія Божага Цела, а першым наглядальнікам стаў А. Дзямідка, які і атрымаў дазвол на карыстанне святыняй у 1990 годзе. Пасля прыбыцця ксяндза Эдварда Ахрамовіча пачалася праца па рамонце касцёла. Зараз у касцёле знаходзяцца абразы двух ксяндзоў Станіслава Пыртка і Ўладыслава Маскавяка, якія працавалі ў гэтай парафіі. З 1992 года побач касцёлам існуе плябанія.
Алесь Мінін