> Віцебская вобласць > Пастаўскі раён > горад Паставы > Касцёл Святога Антонія Падуанскага
Паставы. Касцёл Святога Антонія Падуанскага
Паставы. Касцёл Святога Антонія Падуанскага

Касцёл Святога Антонія Падуанскага | Паставы

Год пабудовы (перабудовы): 1898-1904
Каардынаты:
55° 6'52.52"N, 26° 50'37.26"E

Фотагалерэі

Выбраныя здымкі

Паставы. Касцёл Святога Антонія Падуанскага

Касцёл Святога Антонія Падуанскага ў Паставах Фота © Mariusz Proskień | Дата: 30/05/2008

Паставы. Касцёл Святога Антонія Падуанскага

Галоўны фасад Фота © К. Шастоўскі | Дата: 30/05/2008

Паставы. Касцёл Святога Антонія Падуанскага

Фрагмент інтэр\'еру Фота © К. Шастоўскі | Дата: 30/05/2008

Непадзельнае панаванне матыву гатычнай стральчатай аркі, графічных атточаных ліній, уздымаючыхся ўверх шматлікіх цяг, контрфорсаў і стральчатых ніш назіраецца ў архітэктуры Антоніеўскага касцёла ў г. Паставы. Маляўніча размешчаны на правым беразе р. Мядзелка, ён эфектна адлюстроўваецца ў вадаёме. На гэтым месцы ў 1617 г. на сродкі Станіслава і Ганны Сянкевічаў-Бяганскіх быў заснаваны драўляны францысканскі кляштар. Кляштар скасаваны па царскаму загаду ад 19.7.1832 г. На мурах папярэдняга касцёла ў 1898—1904 гг. паводле праекта архітэктара Артура Гойбеля ўзведзены новы храм у стылі неаготыкі. Будынак моцна пашкоджаны ў гады першай сусветнай вайны (парушаны скляпенні, дах, вокны, дзверы, знішчаны металічная агароджа вакол храма, арган, галоўны алтар, амбон). Адбудаваны ў 1920-я гг., быў зачынены ў 1959 г. і прыстасаваны пад прамысловае прадпрыемства, вернуты парафіянам у 1989 г.

Касцёл адносіцца да тыпу аднавежавай базілікі з пяціграннай апсідай і бакавымі сакрыстыямі. Карабель храма і крылы трансепта накрыты высокімі двухсхільнымі чарапічнымі дахамі, перакрыжаванне якіх адзначана высокай, вытанчанай па прапорцыях сігнатуркай-шпілем. Але пануючай вертыкальнай дамінантай з'яўляецца чатырохгранная вежа-званіца з высокім гранёным шпілем, якая вырастае з галоўнага фасада і дэманструе асабліва павялічаны фарсіраваны рух у вышыню. Бакавыя фасады рытмічна расчлянёны ступеньчатымі контрфорсамі і стральчатымі вокнамі. Уваходы вырашаны трыма стральчатымі парталамі. На чырвоным фоне цаглянай муроўкі сцен вылучаюцца атынкаваныя і пабеленыя нішы, аркатура, архітэктурныя абломы. Недахоп новай інтэрпрэтацыі готыкі ў тым, што яе прынцыпы не даводзіліся да канца, не заўсёды арганічна ўваходзілі ў сімбіёз з унутранай трактоўкай храма. Таму і тут замест лёгка ўзнятых і лунаючых гатычных скляпенняў выкарыстаны больш простыя ў тэхнічным выкананні цяжкаватыя крыжовыя. Унутраная прастора храма шасцю гранёнымі слупамі падзелена на тры высокія падоўжныя нефы, прасценкі бакавых высокіх стральчатых вокнаў, запоўненых вітражамі, умацаваны адпаведнымі міжнефавым слупамі-пілонамі. Над стральчатай аркай увахода ў малітоўную залу размешчана драўляная кансольная антрэсоль хораў на фігурных разных кранштэйнах (уплыў мадэрна). Плоскасць апсіды запоўнена алейнай размалёўкай "Ушэсце", якая знаходзіцца ў стральчатай арцы, па баках — выявы ў рост евангелістаў. У агульным архітэктурна-стылявым накірунку было выканана мастацкае афармленне інтэр'ера — алтары, амбон, арган, спавядальні і інш.

Крыніца:
А.М. Кулагін
Эклектыка
Мінск, Ураджай, 2000

Паведамленні