Выбраныя здымкі
Фота © Иван Бай | Дата: 2014.06.14
Фота © Иван Бай | Дата: 2014.06.14
Збудаваная з дрэва ў 1737 годзе, яна прастаяла да 50-х гадоў ХХ ст. Каля царквы былі невялічкія старасьвецкія могілкі, на якіх у пачатку ХХ ст. было колькі нізкіх каменных крыжоў. Акт Полацкай павятовай камісіі па ахове помнікаў даўніны і мастацтва ад 25.07.1920 г. засьведчыў, што ў царкве Сьв.Юрыя захоўваюцца беларускія абразы ХVІІІ - ХІХ стст. Адзін абраз з надпісам "Anno 1769 mense g-rus. d.19. Ten obraz sporodzony prez xendza Albimonicza Societatis Jezu prokuratora". На шыльдзе надпіс, што ахвяраваны Н.А.Асадчай, муж якой зрабіў іканастас. Абраз прывезены з в. Краснае ў 1807 г. Захаваўся звон з надпісам "Me feit Johan August Getzel in Riga anno 1766" i па-польску "roku 1766 ten dzwon odezwan k bractwa do cerkwi ekimańskiey Sw.Mikołaja".
У дакладнай запісцы аб разбурэньнях і злачынствах, зьдзейсьненых нямецка-фашыскімі захопнікамі ў Полацку і раёнах Полацкай вобласьці, напісанай у 1944 г. зафіксавана, што "царква Сьв.Юрыя, збудаваная ў 1730 г., найбольш старажытны помнік беларускага драўлянага дойлідзтва, мае праломы ў паўночнай і паўднёвай сьценах, зьнішчаныя дах і столь, разбураныя купал і барабан". Аднак аднаўляць яе ўлады не сталі.
"Lustrator Połocki Dobr Ex-Iezuickich..." у 1774 г. засьведчыў, што ў Экімані стаялі драўляныя касьцёл і царква. На французкай мапе 1812 году яны зьмешчаныя побач. Наяўнасьць у першай чвэрці ХХ ст. у царкве Сьв.Юрыя езуіцкіх абразоў і надпіса на звоне пра яго паходжаньне з экіманскай царквы Сьв. Міколы дае падставы для дапушчэньня, што касьцёл быў у лепшым стане за ўніяцкую царкву Сьв. Міколы, і пасьля зачыненьня таго ўладамі мясцовая ўніяцкая парафія перайшла да касьцёлу, а царкву разабралі.
У дакладнай запісцы аб разбурэньнях і злачынствах, зьдзейсьненых нямецка-фашыскімі захопнікамі ў Полацку і раёнах Полацкай вобласьці, напісанай у 1944 г. зафіксавана, што "царква Сьв.Юрыя, збудаваная ў 1730 г., найбольш старажытны помнік беларускага драўлянага дойлідзтва, мае праломы ў паўночнай і паўднёвай сьценах, зьнішчаныя дах і столь, разбураныя купал і барабан". Аднак аднаўляць яе ўлады не сталі.
"Lustrator Połocki Dobr Ex-Iezuickich..." у 1774 г. засьведчыў, што ў Экімані стаялі драўляныя касьцёл і царква. На французкай мапе 1812 году яны зьмешчаныя побач. Наяўнасьць у першай чвэрці ХХ ст. у царкве Сьв.Юрыя езуіцкіх абразоў і надпіса на звоне пра яго паходжаньне з экіманскай царквы Сьв. Міколы дае падставы для дапушчэньня, што касьцёл быў у лепшым стане за ўніяцкую царкву Сьв. Міколы, і пасьля зачыненьня таго ўладамі мясцовая ўніяцкая парафія перайшла да касьцёлу, а царкву разабралі.
Міхась Баўтовіч