Dzień dobry,
Czy można się dowiedzieć więcej o Tomaszu Kolwowskim?
Dziękuję.
Pozdrawiam,
Mateusz Neckar адказаць
O. Mariofil, Wawrzyniec MACHAYSKI [Machay], ur. 9.VIII.1730 Płowo. W zakonie od 1748, 1762-1767 kierownik studium w Winnicy, odszedł z tego klasztoru na kapelana Konfedracji barskiej [do 1768 r.], 1773-1781 przełożony w Kunie i 1781-1784 w Jurewiczach, 1785-1788 gwardian w Winnicy. Przełożony misjonarzy. Zm. 5.IV.1790 w Warszawie.
O. Maurycy, Józef KRÓLICKI, ur. 1734 w Ottynie. W zakonie od 1756, pełnił tu obowiązki kaznodziei, lektora, gwardiana, [21.V.1784-12.V.1786 – Jurewicze], definitora, wikariusza prowincji [1782 r.]. Zm. 12.IV.1797 w Winnicy.
O. Kosma Marcin ŻUCHOWICZ, ur. 30.X.1733 w Skrzyszowie. W zakonie od 1759, pełnił obowiązki lektora, kaznodziei, wikarego, gwardiana, definitora. Zm. 4.VI.1819 w Zbrzyżu. адказаць
KAPUCYNI w Jurewiczach prowadzili parafie i utrzymywali klasztor w 1781-1788 r.
Po odejściu jezuitów, (którzy przenieśli się w głąb Rosji, gdzie nie odczytano jeszcze dokumentów kasacyjnych zakonu, m.in. do Połocka gdzie nadal prowadzili Kolegium), parafie powierzono Polskiej Prowincji Kapucynów.
1781-1784 – przełożonym o. Mariofil MACHAYSKI (OFMCap).
Fundacja ofiarowana została kapucynom w 1781 r. przez ks. Franciszka Kandyda Ossolińskiego biskupa kijowskiego, był to, jak wspomniano wcześniej, dawny klasztor pojezuicki i kościół p.w. Narodzenia NMP, spełniający role sanktuarium maryjnego, bo przechowywano w nim cudowny obraz. Początkowo mieszkało tu pięciu braci.
1784-1786 – przełożonym o. Maurycy KRÓLICKI (OFMCap).
Kapucyni prowadza przy sanktuarium regularną prace parafialną, teren parafii był dosyć rozległy, obejmował 5 miast i 32 wioski.
1786-1788 – przeł. o. Kosma ŻUCHOWICZ (OFMCap).
Niemożliwość zachowywania zakonnego ubóstwa [potrzeba było utrzymywać konie, gospodarstwo i służbę kościelną], stała się powodem, że kapucyni zrezygnowali z prowadzenia tego miejsca . Wcześniej jednak w latach 1781-1784 przeprowadzili udane misje rekolekcyjne na Wołyniu i Ukrainie. Według oficjalnych informacji właśnie w 1788 r. kapucyni mieli by odejść z Jurewicz.
адказаць
Jurewicze (Jurowice).
Miejscowość Jurewicze położona jest obok miasta Mozyr, na terenie dzisiejszej obłasci gomelskiej, aktualnie wchodzi w skład diecezji pińskiej. W 1843 parafia Jurewicze należała do dekanatu rzeczyckiego. Opisując odległości w XIX w. zaznaczano, że parafialny kościół w Jurewiczach położony jest 23 wiorsty o Mozyrza, 19 od kościoła w Kimbarówce i 35 od Chojnika oraz ok. 50 wiorst od parafialnej świątyni Ostrochladowicze.
A. Fundacja i parafia prowadzona przez OO Jezuitów [1681-1773].
1673 – początki kultu Cudownego Obrazu Matki Bożej.
Początkowo była to misja jezuicka, przy której w 1673 r. o. Marcin Turawski (TJ) misjonarz ludowy zbudował na miejscu dawnego zamku drewnianą kaplice, dla obrazu Matki Bożej Łaskawej [rzekomo przywieziony tam z twierdzy Kudak] , a obok niej powstał dom dla kapłanów.
1681 – drewniany kościół i dom dla misjonarzy
Przy istniejącym kościele jezuici rozpoczęli w 1681 r. budowę klasztoru. Dobre uposażenie fundacji, a później umiejętne propagowanie przez zakonników kultu maryjnego dało tu początek miasteczka służącego dla pielgrzymów odwiedzających Cudowny Obraz Matki Bożej.
Historia wspomina, że trzykrotnie wznoszono tu była drewniana świątynia, powstająca na nowo do życia po kolejnych zniszczeniach.
1713-1720 – superiorem o. Stanisław BOBIATYŃSKI (TJ).
1720-1723 – superiorem o. Franciszek KAMIŃSKI (TJ).
1723-1727 – superiorem o. Albert JANKOWSKI (TJ).
W roku 1726 rozpoczęto wznoszenie murowanych budynków kościelnych – świątyni i domu misyjnego, całość ukończono dopiero w 1748 r.
1727-1728 – superiorem o. Urban GALSZTYN (TJ).
1728-1729 – superiorem o. Jan BOHATKO (TJ).
1729-1730 – superiorem o. Urban GOLSZTYN (TJ).
1730-1732 – superiorem o. Tomasz KOLWOWSKI (TJ).
1732-1733 – superiorem o. Adam WIELOCKI (TJ).
1733-1736 – superiorem o. Adam GAŁĄZKOWSKI (TJ).
1736-1751 – superiorem o. Franciszek KOLERT (TJ).
W 1744 r. była to kościół w parafii Mozyr. Nieco później staraniem przełożonego o. Korert, wzniesiono w 1746 r. nowy murowany kościół p.w. Nawiedzenia NMP. Była to 3 nawowa świątynia z 2 wieżową fasadą. Konsekracji świątyni dokonał w tymże roku bp. F. Kowieński.
1751-1758 – superiorem o. Jan KARPOWSKI (TJ).
Od 1754 r. misja jezuicka uzyskawszy status rezydencji rozpoczęła starania o pozwolenie na prowadzenie szkoły, nieco później w 1756 otworzono tu bursę dla uczniów.
1758-1762 – superiorem o. Paweł MYCKIEWICZ (TJ).
W 1760 r. zakonnicy z Jurewicz podjęli się obsługi kościoła w pobliskiej Wołodarce , z czasem otworzyli tam samodzielna misje.
1762-1765 – superiorem o. Ignacy DMIECIŃSKI (TJ).
W tym czasie prowadzone były stacje misyjne w miejscowościach: Biała Cerkiew, Brahin , Mozyrz, Wołodarka.
1765-1770 – superiorem o. Andrzej GRĄDZKI (TJ).
1770-1771 – superiorem o. Jerzy BOCHEN (TJ).
1771-1773 – superiorem o. Józef ŁUCKI (TJ).
W roku 1772 klasztor jezuicki liczył 13 zakonników (8 kapłanów, 2 kleryków i 3 braci zakonnych). W 1778 r. otwarto kolegium.
W roku 1777 r. OO. Kapucyni przeprowadzili tu kilkunastodniowe misje w czasie których 518 osób, dawnych katolików siłą wprowadzonych do prawosławia wróciło do jedności z Kościołem katolickim.
B. Parafia prowadzona przez Polską Prowincje Kapucynów [1781-1788 ].
1781-1784 – przełożonym o. Mariofil MACHAYSKI (OFMCap).
Fundacja ofiarowana została kapucynom w 1781 r. przez ks. Franciszka Kandyda Ossolińskiego biskupa kijowskiego, był to, jak wspomniano wcześniej, dawny klasztor pojezuicki i kościół p.w. Narodzenia NMP, spełniający role sanktuarium maryjnego, bo przechowywano w nim cudowny obraz. Początkowo mieszkało tu pięciu braci.
1784-1786 – przełożonym o. Maurycy KRÓLICKI (OFMCap).
Kapucyni prowadza przy sanktuarium regularną prace parafialną, teren parafii był dosyć rozległy, obejmował 5 miast i 32 wioski.
1786-1788 – przełożonym o. Kosma ŻUCHOWICZ (OFMCap).
Niemożliwość zachowywania zakonnego ubóstwa [potrzeba było utrzymywać konie, gospodarstwo i służbę kościelną], stała się powodem, że kapucyni zrezygnowali z prowadzenia tego miejsca . Wcześniej jednak w latach 1781-1784 przeprowadzili udane misje rekolekcyjne na Wołyniu i Ukrainie. Według oficjalnych informacji właśnie w 1788 r. kapucyni mieli by odejść z Jurewicz.
C. Inne zakony i likwidacja parafii [1788-1866).
a. 1788-1800 – Zakon Kaznodziejski.
Po odejściu jezuitów, (jacy przenieśli się w głąb Rosji, gdzie nie odczytano jeszcze dokumentów kasacyjnych zakonu, np. do Połocka gdzie prowadzili Kolegium), parafie powierzono dominikanom, jacy pracowali tu ok. trzynastu lat.
b. 1800-1844 – Bernardyni
1800-1801 – przełożonym o. CZARNIAWSKI (OFM).
Po odejściu dominikanów, od 1800 r. biskup miński J. Dederko osiedlił tu bernardynów.
1801-1802 – przełożonym o. KONCEWICZ (OFM).
1802-1811 – przełożonym o. Domicjan BUŁHAREWSKI (OFM).
1811-1814 – przełożonym o. Telesfor LEBĘDOWSKI (OFM).
1814-1818 – przełożonym o. Felicjan SZWEDEROWICZ (OFM).
1818-1822 – przełożonym o. Jan TYSZKA (OFM).
W roku 1819 dach kościoła został pokryty blachą.
1822-1825 – przełożonym o. Justyn WILCZEWSKI (OFM).
1825-1826 – przełożonym o. Polikarp HERMANN (OFM).
1826-1827 – przełożonym o. Zygmunt TWOROWSKI (OFM).
1827-1828 – przełożonym o. Wincenty JAZDOWSKI (OFM).
1833 – kasata klasztoru
Zakonnicy pracowali do 1832 r., kiedy to na mocy ukazu carskiego klasztor skasowano, a kościół zamknięto. Życie parafii do 1840 r. skupiało się przy cmentarnej kaplicy.
c. 1840-1864 – sanktuarium diecezjalne.
1843 – proboszczem o. Antoni RODZIEWICZ (OFM)
Po wielu staraniach w 1840 r. ponownie przekazano na potrzeby parafii katolickiej kościół, jaki do 1842 r. pełnił funkcję świątyni parafialnej. W 1843 r. proboszczem był tu jeszcze zakonnik bernardyński: o. Antoni Rodziewicz (OFM), a obowiązki wikarego spełniał ks. Stanisław Gordziejewski.
1860-1865 – proboszczem ks. Hugon GRODECKI.
Licząc się z możliwością zagarnięcia sanktuarium przez prawosławnych, ostatni proboszcz, ks. Grodecki postarał się o namalowanie kopii cudownego obrazu, jaki umieścił też w głównym ołtarzu, a oryginał schowano. Dzięki staraniu rodziny Kieniewiczów słynący łaskami Obraz wywieziono do Krakowa [kościół p.w. św. Barbary].
Zamknięcie świątyni nastąpiło dnia 27.11.1864 r., mimo, że jeszcze w tym roku obliczano liczebność parafii jako 1077 katolików. Początkowo wierni gromadzili się przy kaplicy, ale i ta świątynię odebrano katolikom w dniu 15.07.1865 r.
d. Cerkiew prawosławna (1865-1917 r.)
1865-1866 –zamienienie kościół na budynek cerkiewny.
Starania miejscowego duchowieństwa i władzy rosyjskiej doprowadziły do zamienienia tej świątyni na cerkiew. Konsekracja odbyła się w dniu 08.09.1865 jako cerkiew Narodzenia NMP.
W 1872 r. brak informacji o kościele w Jurewiczach, na terenie rozległego dekanatu morzysko-rzeczyckiego czynnych były tylko 5 parafii i 17 kaplic.
f. W zarządzie komunistycznej władzy (1918-1989 r.)
W 1919 r. władza sowiecka umieszcza w klasztorze szpital i dom dziecka. Złe eksploatowanie obiektu, czas wojny, i inne trudne dziś do ustalenia okoliczności, doprowadzają, że w 1980 r. obiekt jest ruina. W 1992 r. przekazano klasztor mniszkom prawosławnym.
g. W czasach odrodzenia religijnego (1990-2007 r.)
W 1996 zawaliła się pierwsza część dachu w nieremontowanej świątyni, w 2000 r. była ona zupełnie pozbawiona więzi dachowej i niszczała. Opiekę nad mieszkającymi w okolicy katolikami spełnia ks. Józef Dziekański.
адказаць