Historia Konstantynówa
Miasteczko położone przy międzynarodowej trasie Wilno - Połock, 68 km na zachód od Głębokiego. W 1931 r. miasteczko, folwark i stację kolejową Konstantynów zamieszkiwało 280 osób. Brak danych statystycznych o ich przynależności narodowej i wyznaniowej.Konstantynów był wsią należącą do rodziny Chomińskich i wchodził w skład ich dóbr, do których zaliczały się ponadto majątki Olszew, Bakszty, Komarowszczyzna, Hanutka, Stańczyki, Świrki i Kołodno. Pierwotnie Konstantynów nosił nazwę Słobódki, miasteczkiem Konstantynów nazwano dobra za czasów Konstantego Chomińskiego, który ze swoich włości wydzielił osobną parafię w Słobódce i przemianował wieś na miasteczko.Ufundował tu w 1792 r. kościół pw. Najświętszej Marii Panny z plebanią i obdarzył plebana nadaniami oraz ziemią.
Konstantynów położony był przy dawnym połockim gościńcu, zwanym niegdyś "traktem witoldowym". Od XV w. trakt ten stanowił główny szlak komunikacyjny Moskwy z Litwą Rzeczypospolitą. Jak podaje Słownik Geograficzny z dokumentów przechowywanych w rodzinie Chomińskich, wynikało, iż w XVII w. obywatele mieszkający w okolicy owego traktu dawali podwody na przejazd posłów z Moskwy do Warszawy. W niewielkiej odległości od miasteczka widniały jeszcze ponoc ślady studni, którą żołnierze Batorego wykopali w celu dostarczenia wody spragnionemu królowi. W 1812 r. podczas odwrotu armii napoleońskiej spod Moskwy przemarznięci żołnierze rozebrali na opał kościół i większość budynków w miasteczku. Na miejscu rozebranego kościoła w latach 1820-1826 stanęła nowa świątynia, ufundowana przez ówczesnego właściciela Komarowszczyzny - Włodzimierza Paszkiewicza. W 1896 r. została rozbudowana ,dzięki funduszom przekazanym na ten cel przez Aleksandra i Jadwigę Chomińskich.
Pod koniec XIX w. Konstantynów liczył 92 mieszkańców, znajdował się w nim kościół, plebania, karczma, folwark oraz 20 domów. Należał do Napoleona Chomińskiego, byłego marszałka trockiego, wnuka fundatora pierwszego kościoła.W czasach późniejszych Konstantynów wyszedł z rąk Chomińskich. był własnością Adamowiczów, a na początku XX wieku Starzeńskich.
Anna Lewkowska,Jacek Lewkowski,Wojciech Walczak
Zabytkowe cmentarze na kresach Drugiej Rzeczypospolitej,Województwo Wileńskie na obszarze Republiki Białoruś.Wydawnictwo DiG,2007
(MP)
