Селішча - фота і помнікі

Гісторыя Селішча

Селішча - мястэчка былога Полацкага ваяводзтва, разьмешчанае ля ўтоку ў возера Селішча рачулкі, што завецца Баярскай. Паводле рэвізіі Полацкага ваяводзтва, зьдзейсьненай у 1552 годзе маршалкам Янам Кмітам и канюшым Троцкім Марцінам Падцэўскім, у Селішчах было некалькі зямельных уладаньняў: " Той жа пан Іван Міхайлавіч (Зяновіч) харужы Полацкі, мае іменьне айчызнае і дзедзізнае двор Селішча. К таму двару мае людзей айчызных цяглых дымоў 17, а служб 11. З тых людзей прыходзяць яму дані мядовыя 6 пудоў мёду ды выгоннага і налуконнага 20 грошай. … Той жа гараднічы (Васілей Міхайлавіч [Зяновіч]) мае іменьне айчызнае на імя Селішча двор. К таму двару слуг 6. Тыя слугі дзе патрэба зь лісты езьдзяць. К таму двару мае людзей айчызных цяглых дымоў 8, а служб 4. Тыя людзі з падводы і на работы езьдзяць. …  Павел, Сідар, Іван, Мікалай, Глеб, Ходат Глебавічы Эсманы маюць двор Усаю. ... пры тым двары за дазваленьнем яго каралеўскае міласьці Жыгімонта Аўгуста мястэчка Селішча ... "

Паводле энцыкляпэдычнага выданьня "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego ..." (1889) у 1680 годзе маёнтак Селішча быў уласнасьцю Корсакаў-Сяліцкіх, якія ў 1686 годзе прадалі яго братам Яну Хрызастому і Каспару Францкевічам. У першай траціне ХVIII ст. Селішчам валодалі Язафат Антон Сялява з жонкай Элеанорай з Козелаў. Далей яно было ўласнасьцю Яна Сялявы і трох ягоных сёстраў Марыяны (у сужэнстве Рэвут), Тэклі (у сужэнстве Гецэвіч), Тэрэзы (у сужэнстве Рагоза). У 1743 годзе маёмасьць набывае Міхал Сяліцкі, які ў 1778 годзе аддае яе свайму сыну Язэпу. Ад 1789 году Селішчам валодае сын Язэпа Антон, а пасьля яго спачыну дачка таго самага Язэпа Элеанора (у сужэнстве Кашталінская). Ад 1830 году маёнтак дастаецца ў спадчыну Элеанорыным дочкам Кацярыне (у сужэнстве Кошаль) і Ганьне (у сужэнстве Сялява). Пазьней уладальнікамі Селішча былі Эдвард Сялява і ягоная сястра Кацярына (у сужэнстве Шырын). У 1863 годзе маёнтак Селішча разам з Саланевічамі абыймаў 3005 дзесяцінаў дворскай зямлі і меў 739 рэвіскіх душаў. У 80-х гадах ХІХ ст. Валодаў Селішчам Аляксандар Шырын.

У часе савецка-польскае вайны 19 кастрычніка мястэчка было занятае 21-м палком 8-й польскай пехотнай дывізіі. У часе савецкага контранаступу польскія войскі змушаныя былі адыйсьці на захад да ракі Авуты і возера Доўгага. Аднак 3 лістапада пры падтрымцы 6-й батарэі 8-га артылерыйскага палка той самы 21-ы полк, прайшоўшы праз Кублічы і Слабодку, заняў Селішча і рушыў далей на ўсход да Туроўлі.

У часе шырокага наступу, зладжанага 15-й арміяй савецкага Заходняга фронту ўвесну 1920 году, польскія войскі змушаны 15 траўня адыйсьці на захад да Глыбокага. Паводле Рыскае дамовы, падпісанай 18 сакавіка 1921 году між Польшчай і Савецкай Расеяй, Селішча засталося на савецкім баку.

Найбольшай адметнасьцю мястэчка зьяўляюцца пабэрнардынскі касьцёл Сьвятой Веранікі з былым кляштарам, збудаваныя ў 1726-1734 гадах. Сярод найбольш вядомых асобаў, лёс якіх зьвязаны зь мястэчкам, трэба адзначыць шматгадовага і руплівага пробашча парафіі Сьвятой Веранікі айца Віктара Валентыновіча і ягонага выхаванца грэка-каталіцкага сьвятара і беларускага патрыёта айца Віталя Хамёнка.