Слабодка - фота і помнікі

Гісторыя Слабодкі

Слабодка - мястэчка ў Браслаўскім раёне, паміж азёрамі Поцех, Недрава, Ільмёнак; на аўтадарозе Браслаў—Друя. За 9 км на ПнУ ад Браслава, 21 км ад чыгуначная станцыя Друя. 1133 жыхароў, 396 двароў (1999 г.).

У гістарычных крыніцах вядома таксама пад назвамі Слабада, Слабодка Заверская, Быхаўка, Юзафова. Упершыню ўпамінаецца ў 1618 г. як паселішча Друйскага двара. У інвентары Браслаўскага староства за 1649 г. згадваецца як мястэчка Слабада. У 18—19 ст. адносілася да маёнтка Завер'е, пераважна належала Мірскім. У 1806 г. С.Мірскі фундаваў будаўніцтва невялікага мураванага касцёла. У канцы 18 ст. ўпамінаецца прыкагалак (у 1783 г. — 6 габрэйскіх дамоў). У сярэдзіне 19 ст. Слабодка — мястэчка, цэнтр воласці Новааляксандраўскага павета Ковенскай губерні, 303 жыхароў, 27 двароў, валасное праўленне, пазыковая каса, касцёл. У 1865 г. адкрыта народная школа. 643 жыхароў, 124 двары (1897 г.). У 1903 г. у Слабодке і наваколлі працаваў фалькларыст В.Камінскі, які запісаў тут больш за 30 беларускіх народных песень. У 1-ю сусветную вайну побач з мястэчкам пабудавана вузкакалейка, якая ў 1920—60-я г. дзейнічала як пасажырская лінія. У 1918—19 гг. існаваў валасны рэўком. Летам 1919 г. Слабодка была адным з цэнтраў антыбальшавіцкага паўстання «зялёных». 3 1920 г. у складзе Польшчы, цэнтр гміны Браслаўскага павета Віленскага ваяводства. У 1931 г. у Слабодке 848 жыхароў, 146 двароў, чыгуначная станцыя, школа, пошта, аптэка, карчма, крамы. 3 1939 г. у БССР.

У Слабодке знаходзяцца лабараторыя азёразнаўства БДУ, турысцкая база Нацыянальнага парку «Браслаўскія азёры», летнія базы адпачынку.

Помнік архітэктуры — касцёл Найсв. Сэрца Езуса (1903 г.). Каля вёскі — 2 гарадзішчы жалезнага веку.

Крыніца:
Кастусь Шыдлоўскі
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т.6.
Мінск, "Беларуская Энцыклапедыя", 2001