Выбраныя здымкі
Колькі разоў я быў у Сітцах, не злічыць. З кожным прыездам у гэта невялічкае мястэчка на захадзе Докшыччыны мяне прыцягвае да сябе старадаўні парк, дзе ў летнюю спёку стаіць бадзёры халадок, ды брама, узведзеная яшчэ ў XVIII ст.
Самая ранняя яе выява на малюнку адносіцца да 1805 года. Пасля разбурэння сядзібнага дома і давядзення да жахлівага стану парку гэта стала ці не адзінай адметнасцю Сітцаўскага парку. Брама ўзведзена ў стылі барока і стаіць пры ўездзе ў сядзібу. На яе вялі дзве вінтавыя лесвіцы, адна з якіх захавалася да сённяшняга часу. На вярху брамы меўся гадзіннік з драўляным механізмам. Калі гадзіннік пачынаў біць, гэта было чуваць, па словах некаторых старажылаў, за 5 кіламетраў. Да сённяшняга дня можна ўбачыць на браме надпіс “Kiedy zegar wybije, mуw „Zdrowaś, Maria” (Калі гадзіннік бье, моў “Вітай, Марыя”). Зрэшты, па словах старажылаў, пры немцах брама была перафарбавана ў зялёны колер дзеля маскіроўкі, бо ў Сітцах быў нямецкі аэрадром.
А зараз што? Парк знаходзіцца ў жахлівым стане, парос пустазеллем, брама стаіць паўразбураная. Несумленныя мясцовыя жыхары зрабілі яе, прабачце, "уборнай". Гэта так мы шануем сваю спадчыну? Калі з’явяцца сродкі на рэстаўрацыю парка ды брамы, то Сітцы маглі б стаць турыстычнай “Меккай” не толькі нашага раёна, але і ўсёй краіны.
Самая ранняя яе выява на малюнку адносіцца да 1805 года. Пасля разбурэння сядзібнага дома і давядзення да жахлівага стану парку гэта стала ці не адзінай адметнасцю Сітцаўскага парку. Брама ўзведзена ў стылі барока і стаіць пры ўездзе ў сядзібу. На яе вялі дзве вінтавыя лесвіцы, адна з якіх захавалася да сённяшняга часу. На вярху брамы меўся гадзіннік з драўляным механізмам. Калі гадзіннік пачынаў біць, гэта было чуваць, па словах некаторых старажылаў, за 5 кіламетраў. Да сённяшняга дня можна ўбачыць на браме надпіс “Kiedy zegar wybije, mуw „Zdrowaś, Maria” (Калі гадзіннік бье, моў “Вітай, Марыя”). Зрэшты, па словах старажылаў, пры немцах брама была перафарбавана ў зялёны колер дзеля маскіроўкі, бо ў Сітцах быў нямецкі аэрадром.
А зараз што? Парк знаходзіцца ў жахлівым стане, парос пустазеллем, брама стаіць паўразбураная. Несумленныя мясцовыя жыхары зрабілі яе, прабачце, "уборнай". Гэта так мы шануем сваю спадчыну? Калі з’явяцца сродкі на рэстаўрацыю парка ды брамы, то Сітцы маглі б стаць турыстычнай “Меккай” не толькі нашага раёна, але і ўсёй краіны.
Руслан Бугаевіч,
ruslan-zmahar@tut.by
Паведамленні
Dziekuję bardzo.Byłem tam sorok liet tomu nazad.Nic się nie zmieniło.Na wielkich Błotach Serweczy od strony Wołkałaty jest wysepka gdzie się schroniło kilk...
Na temat dworu w Sitcach informacje w:
Janiny Elirman, W Wilnie i Serwiliszkach. Na Początku XX wieku, w: „Magazyn Polski”, Mińsk Nr 2-3/16-17/1999; s. 77-82. Czytamy tam: „Sitce nale...
Groby rodziny Domejków są na tzw. cmentarzu Rapiahi nieopodal Sitców choć bliżej wioski o tej pierwszej nazwie. Jak wspomniałem na tym cmentarzu m. in. pochowano zmar ...