Касцёл Святога Казіміра і Рафала | Бешанковічы

На стромкім левым беразе Дзвіны маляўніча раскінулася мястэчка Бешанковічы. Мясцовасць жвавая і гандлёвая дзякуючы таму, што на Дзвіне тут ідзе сплаў. Налічвае яна да 5 000 жыхароў, з якіх 4 000 габрэі. Ужо ў першай палове ХV ст. быў гэта важны пункт. Кароль Казімір будуе ў Бешанковічах царкву Св. Іллі. У ХVІІ ст. бешанковіцкія землі належаць Сапегам, адзін з якіх, Казімір-Лявон, дабіваецца для свайго мястэчка магдэбургскага права, а ў 1650 г. будуе каталіцкі касцёл.

З канца ХVІІ і пачатку ХVІІІ стст. Бешанковічы належаць Агінскаму. 12 ліпеня 1812 г. у Бешанковічы прыбыў Напалеон і пераправіў свае войскі праз Дзвіну. Дасёння яшчэ захоўваюцца як напамін пра французаў рэшткі валоў і ірвоў. Мястэчка выглядае як горад, мае брукаваныя вуліцы, у цэнтры мураваны рынак. Жыхары пераважна займаюцца рамёствамі, а габрэі гандлем. У Бешанковічах каля 500 дамоў.

Бешанковіцкая парафія досыць разлеглая; у адным кірунку 30 вёрст. Сярод парафіянаў пераважна шляхта, ёсць троху работнікаў на фабрыцы і зусім мала вяскоўцаў. Няма тут цалкам каталіцкіх вёсак, якія моцна прычыняюцца да падтрымання веры сярод людзей. Парафіяне параскіданыя сярод чужынцаў: двароў абшарніцкіх 15. Значна павялічалася лічба вернікаў дзякуючы паперні Валадковіча, дзе працуе шмат работнікаў-каталікоў. Агульная лічба ўсіх прафіянаў – 1300. Драўляны касцёл Св. Казіміра каралевіча і Св. Рафаіла Арханёла з дзвюма вежамі пабудаваны ў 1876 годзе на грошы кс. Керснаўскага, на месцы старога драўлянага касцёла, пабудаванага кс. Ляскоўскім. 20 год тут быў пастарам кс. Багдановіч, пасля 5 год кс. Васілевіч, а зараз кс. Станіслаў Цыбулевіч. Кс. Цыбулевіч шмат зрабіў для касцёла.

Літ.:
Nasze Kościoły
pod redakcją Ks. Jozafata Żyskara
Warszawa, 1914
пераклад выдавецкай ініцыятывы Leple
для выдання "Святы Казімір у Паазер'і",
Лепель, 2004