Таго касцела, пра які тут ідзе гаворка, нажаль ужо няма. Ад яго засталася частка цаглянай сцяны, да якой нехта прыбудаваў нейкую гаспадарчую будыніну. Знаходзіцца тое недалека ад палаца, цераз дарогу ад яго і крыху лявей.
BIESZANKOWICZE – kościół parafialny p.w. św. Kazimierza i św. Rafała.
XVII w. – pierwsza świątynia.
Prawdopodobnie w 1634 r. lub nieco później [1650 r. ], rozpoczęto budowę pierwszego drewnianego kościoła, fundowanego przez Kazimierza Sapiehę, jaki postarał się też o magdeburskie prawa dla miejscowości. Później miasteczko należało do innego, szczycącego się katolickim pochodzeniem, rodu: Ogińskich.
1774 – parafia w dekanacie witebskim
Przedstawiony w spisie Synodu 1744 r. obszar parafii dotyczy miejscowości: Biesienkowicze (pisanych też jako Biczenkowicze), Boczeykow, Starzynki, Dawidkowicze, Swiecza, Dzienisionki, Strzyżewo, Dołosce, Słoszczenica, Buia, Lachowszczyzna, Puhacze, Pleskunowo, Swicin, Osowiec, Wierzchow, Swiatowka, Komki, Zabole, Sanniki, Krzywin, Budniki, Łuhinowicze, Zaharadzie, Roszczynin, Rubież. Można by przypuszczać, że chodzi też o kaplice istniejące w tych miejscowościach, czy miejsca kultu.
Koniec XVIII w. – nowa świątynia.
1785 – fundacja nowego drewnianego kościoła p.w. św. Kazimierza postawiona staraniem Nestora Ljaskowskiego [może to kapłan]. W 1786 r. magnat M. Ogiński podarował to miasteczko kanclerzowi WKL Joachimowi Chreptowiczowi (w rękach tego rodu pozostało do k. XIX w.).
1810 – ks. Mateusz ROHOZO.
Proboszcz pełnił w tym czasie obowiązki dziekana siennieńskiego i nosił tytuł kanonika smoleńskiego.
do 1848 – proboszczem ks. Andrzej ZRANICKI.
W 1849 r. obsługiwano kaplice: Wodopoje i Horni.
1848-1849 – proboszczem ks. Jan JAKUBOWSKI [W].
Pełnił tu wcześniej urząd wikarego, a po śmierci proboszcza prawdopodobnie wypełniał obowiązki administratora parafii.
1852-1876 – proboszczem ks. Romuald KIERSNOWSKI.
Pomagał w pracy na terenie parafii w latach 1852 jako wikary ks. Jan Jakubowski , a później w 1854 – ks. Ignacy Narwojsz, w 1855 – o. Pius Kosiński OP , następnie w latach 1862-1876 r. – ks. Piotr Łabanowski. W tym czasie obsługiwano kaplice [w 1869 r.]: Wodopole, Bezdziedołowicze, Swaratczyzna, Stołyżniki [p.w. św. Antoniego]. W roku 1866 parafia liczyła 714 katolików, natomiast w ramach represji za powstanie styczniowe, jako podatek od majątku parafii, zapłacono tu w 1865 r. 7 rubli.
Koniec pobytu tego proboszcza w parafii wiąże się z datą 1876 r., podawanym w wielu opracowaniach jako początek prac przy budowa nowego, również drewnianego, kościoła p.w. św. Kazimierza królewicza i św. Rafała Archanioła.
1880 – proboszczem ks. Wiktor SIENICKI.
1882-1899 – proboszczem ks. Mikołaj BOGDANOWICZ.
W roku 1893 obsługiwano kaplice w Wodopole i oratorium w Boczajkowiczach. W roku 1891 parafia liczyła 1050 katolików, parę lat później w 1899 r. było tu 1001 katolików.
1898-1904 – proboszczem ks. Jakub WALINCEWICZ.
1907 – proboszczem ks. Stanisław PRZYBYŁOWICZ.
W 1908 r. parafia liczyła 1092 katolików. Natomiast samo miasteczko liczące ok. 5.000 mieszkańców w ¾ zamieszkiwali żydzi. Drewniany kościół miał 4 ołtarze.
1908-1919 – proboszczem ks. Stanisław CYBULEWICZ.
W roku 1910 należały tu kaplice: Wodopoje u p. Spasowskiego, Boczajkowicze u p. Ciechowskiego, Czaszniki.
1919-1920 - proboszczem ks. Józef BORODZIULA.
Wspomnienia samego kapłana mówią nam o jego pobycie w tej miejscowości, prawdopodobnie w tym czasie obsługiwał także inne kościoły w okolicy.
1923 – vacat.
Parafia w tym czasie nie ma obsady personalnej, ale znajduje się pod opieką ks. Stanisława Cybulewicza, jaki mieszkał wtedy przy kościele w Ule.
1927 – proboszczem ks. Józef BORODZIULA.
Kościół istniał jeszcze po aresztowaniu ks. Borodziuli, a w 60-tych latach XX w., został zburzony.
1997-2000 – proboszczem ks. Mieczysław JANCZYSZYN.
Po wojennych represjach i likwidacji wspólnoty katolickiej na tym terenie w wyniku systematycznej ateizacji, z problemem odrodzenia parafii zmierzył się dopiero ks. Mieczysław Janczyszyn, jaki doprowadził do rejestracji Kościelnego Komitetu i wznowienia nabożeństw katolickich poprzez odprawianie liturgii w domach prywatnych.
2000-2001 – proboszczem ks. Kazimierz GWOZDOWICZ.
Kapłan ten zamieszkał w domu na peryferiach miasteczka, a w samej miejscowości rozpoczęła prace wspólnota sióstr Urszulanek, jaka zamieszkały w bloku obok szkoły, co ułatwiało prowadzenie katechizacji.
Parafia została zarejestrowana dnia 10.08.2000 r. Na początku adoptowano do celów kultu stary drewniany budynek mieszkalny, i odprawiano w nim niedzielne i świąteczne msze św., przed nim ustawiono drewniany ozdobny „litewski krzyż”.
2001-2003 – proboszczem ks. Aliech BUTKIEWICZ.
Na potrzeby kościelne wykupiono nowy budynek, tym razem bardziej w centrum (na przeciw cerkwi), a obok zamieszkały SS. Urszulanki.
2003-2004 – proboszczem ks. Paweł SAMSONOW.
Zatwierdzono projekt nowo budowanej świątyni, i wstępnie wyznaczono miejsce budowy.
2004-2005 - proboszczem ks. Ignacy SANITO.
2005-2006 – ks. Edward NARDOWSKI.
2006-2007 – ks. Sławomir SAMKOWWICZ
адказаць