Выбраныя здымкі
Касьцёл у Загацьці |
Касьцёл у Загацьці. Алтар |
Гэта добрая вёска і знаходзіцца яна ў вельмі прыгожым месцы. Калісьці тут была летняя рэзыдэнцыя айцоў-езуітаў і, бачна, умелі айцы выбраць сабе адпаведную мясцовасць. Сапраўдная беларуская Швайцарыя: шмат азёраў, мясцовасць гарыстая, дужа лясоў – усё лучыцца ў цудоўны краявід.
Пры касцёле ёсць толькі вёска, але выключна каталіцкая. Тутэйшы маёнтак належаў у 1691 г. Эве Саламярэцкай, потым айцам-езуітам, а цяпер Мікульскім і Сялявам. Парафія налічвае 2300 верных, але вельмі раскіданая. Пробашч мусіць выязджаць за 35 вёрст. Асабліва павялічыўся абшар парафіі ад моманту закрыцця касцёла ў Палюдовічах.
Касцёл у Загацці драўляны, вельмі стары, але добра дагледжаны, унутры тры алтары. У вялікім рэзаная з дрэва старажытная статуя Пана Езуса, вельмі мясцовымі людзьмі шанаваная. З пробашчаў дабром успамінае люд ксяндза-каноніка Фларыяна Юшкевіча, які быў тут 15 гадоў. Сумаваў ён, што не можа касцёл павялічыць, але дарабіў зашклёны ганак пры вялікіх дзвярах, тым самым даючы магчымасць людзям слухаць святой Імшы. У пазнейшыя часы былі пробашчамі: кс. Аблоцкі, кс. Гінтаўт, кс. Окала-Кулак, кс. Шукеля, кс. Кібергштыс, а цяпер кс. Казюнас. Парафія мае тут асаблівы характар. Народ мала займаецца земляробствам, бо глеба неадпаведная – балоты і лясы; утрыманне даюць яму пераважна лугі. Багатыя лясы прычыніліся да развіцця ляснога промыслу. Ёсць капліцы у Начы, Бездзядовічах, Сворашчыне, Быкаўшчыне, уладаньні Козёлаў-Паклёўскіх, Варонаўшчыне, Канаўшчыне, Сталожыне. Найвялікшае значэнне для парафіі мае Сталожын. Знаходзячыся за 26 вёрст ад парафіяльнага касцёлу, збірае ён люд з усіх ваколіцаў. Тут жыве і гуртуецца большая частка парафіі, тым больш, што цудоўны абраз Маці Божай шануецца людам далёка навокал. Дэнацыяналізацыя насельніцтва тут меншая, бо блізка мяжа Віленскай губерні, акалічнасць, якая звычайна мае вялікая значэнне.
У палацы Уладзіслава і Ванды (з роду Стаўроўскіх) Забелаў ад старадаўніх часоў ёсць каплічка. Да сёння там захоўваецца абраз Маці Божай Чэнстахоўскай у алтары. Прадзед сучаснага ўладальніка, Язэп Забела аб’язджаў свае ўладанні, возячы з сабою ў карэце вялікі, аздоблены камянямі, абраз. Арэхава калісь належала князям Саламярэцкім, якія прадалі маёнтак Шчытам, а да графаў Забелаў ён перайшоў як пасаг пры шлюбе адной са Шчытоўнаў з Забелам. Сучасныя ўладальнікі Станіслаў і Ванда са Стахоўскіх-Забелаў, вельмі богабойныя, дбаюць не толькі пра каплічку, але і з’яўляюцца найлепшымі парафіянамі загацкага касцёла.
Касцёл яшчэ пазначаны на польскай вайсковай мапе 1930-х гадоў. Знаходзіўся не ў самім Загацці, а на беразе возера Нявідо, за 1 км ад вёсцы (radzima.org).
Пры касцёле ёсць толькі вёска, але выключна каталіцкая. Тутэйшы маёнтак належаў у 1691 г. Эве Саламярэцкай, потым айцам-езуітам, а цяпер Мікульскім і Сялявам. Парафія налічвае 2300 верных, але вельмі раскіданая. Пробашч мусіць выязджаць за 35 вёрст. Асабліва павялічыўся абшар парафіі ад моманту закрыцця касцёла ў Палюдовічах.
Касцёл у Загацці драўляны, вельмі стары, але добра дагледжаны, унутры тры алтары. У вялікім рэзаная з дрэва старажытная статуя Пана Езуса, вельмі мясцовымі людзьмі шанаваная. З пробашчаў дабром успамінае люд ксяндза-каноніка Фларыяна Юшкевіча, які быў тут 15 гадоў. Сумаваў ён, што не можа касцёл павялічыць, але дарабіў зашклёны ганак пры вялікіх дзвярах, тым самым даючы магчымасць людзям слухаць святой Імшы. У пазнейшыя часы былі пробашчамі: кс. Аблоцкі, кс. Гінтаўт, кс. Окала-Кулак, кс. Шукеля, кс. Кібергштыс, а цяпер кс. Казюнас. Парафія мае тут асаблівы характар. Народ мала займаецца земляробствам, бо глеба неадпаведная – балоты і лясы; утрыманне даюць яму пераважна лугі. Багатыя лясы прычыніліся да развіцця ляснога промыслу. Ёсць капліцы у Начы, Бездзядовічах, Сворашчыне, Быкаўшчыне, уладаньні Козёлаў-Паклёўскіх, Варонаўшчыне, Канаўшчыне, Сталожыне. Найвялікшае значэнне для парафіі мае Сталожын. Знаходзячыся за 26 вёрст ад парафіяльнага касцёлу, збірае ён люд з усіх ваколіцаў. Тут жыве і гуртуецца большая частка парафіі, тым больш, што цудоўны абраз Маці Божай шануецца людам далёка навокал. Дэнацыяналізацыя насельніцтва тут меншая, бо блізка мяжа Віленскай губерні, акалічнасць, якая звычайна мае вялікая значэнне.
У палацы Уладзіслава і Ванды (з роду Стаўроўскіх) Забелаў ад старадаўніх часоў ёсць каплічка. Да сёння там захоўваецца абраз Маці Божай Чэнстахоўскай у алтары. Прадзед сучаснага ўладальніка, Язэп Забела аб’язджаў свае ўладанні, возячы з сабою ў карэце вялікі, аздоблены камянямі, абраз. Арэхава калісь належала князям Саламярэцкім, якія прадалі маёнтак Шчытам, а да графаў Забелаў ён перайшоў як пасаг пры шлюбе адной са Шчытоўнаў з Забелам. Сучасныя ўладальнікі Станіслаў і Ванда са Стахоўскіх-Забелаў, вельмі богабойныя, дбаюць не толькі пра каплічку, але і з’яўляюцца найлепшымі парафіянамі загацкага касцёла.
Касцёл яшчэ пазначаны на польскай вайсковай мапе 1930-х гадоў. Знаходзіўся не ў самім Загацці, а на беразе возера Нявідо, за 1 км ад вёсцы (radzima.org).
Літ.:
Nasze Kościoły
pod redakcją Ks. Jozafata Żyskara
Warszawa, 1914
пераклад выдавецкай ініцыятывы Leple
для выдання "Святы Казімір у Паазер'і",
Лепель, 2004