Выбраныя здымкі

Касьцёл францысканаў, 1939 год. З 'Матар'ялаў Віцебскае экспедыцыі' Юркі Віцьбіча. Фота © Ілля Андрэеў |
Аб францысканскім кляштары ў Воршы захаваліся толькі кароткія гістарычныя дадзеныя. Кляштар размяшчаўся на паўднёвым-ўсходзе горада і займаў адзін з кварталаў уздоўж вуліцы, пракладзенай паралельна берагу Дняпра. Кляштар заснаваны ў 1612 г. Каменны храм пабудаваны ў 1680 г. па фундацыі пана Калкоўскага (па іншых крыніцах Каткоўскага). На плане Оршы 1813 г. касцёл кляштара адзначаны як спалены. Кляштарны касцёл Раства Найсвяцейшай Панны Марыі (пасля адбудовы ў 19 ст. пераасвячоны ў імя св. Антонія) з'яўляўся творам мураванай архітэктуры барока, быў пабудаваны паводле канона 3-нефавай 2-вежавай базілікі. 2-ярусныя вежы былі накрыты пакатымі шатрамі, бакавыя фасады рытмічна чляніліся высокімі арачнымі аконнымі праёмамі. Інтэр'ер упрыгожвалі сем алтароў, сярод якіх: Раства Божай Маці, Езуса Хрыста, Покрыва Найсвяцейшай Божай Маці, св. Францыска, св. Антонія, св. Язэпа. Касцёл алтаром арыентаваўся на поўдзень, галоўным фасадам звернуты да вуліцы і да ракі, размяшчаўся з невялікім водступам ад лініі забудовы.
У кляштарны комплекс уваходзілі двухпавярховы каменны корпус і аднапавярховыя каменныя келлі. Двухпавярховы корпус кляштара стаяў ззаду касцёла, трохі ўверх па рэльефу, які тут павышаецца. У 1863 г. скасаваны, кляштар перароблены на турму.
Касцёл знішчаны ў 1970-я г., калі расшыралі праезную частку вуліцы Савецкай. У былых кляштарных мурах да нядаўняга часу размяшчалася турма. Цяпер будынак занядбаны.
У кляштарны комплекс уваходзілі двухпавярховы каменны корпус і аднапавярховыя каменныя келлі. Двухпавярховы корпус кляштара стаяў ззаду касцёла, трохі ўверх па рэльефу, які тут павышаецца. У 1863 г. скасаваны, кляштар перароблены на турму.
Касцёл знішчаны ў 1970-я г., калі расшыралі праезную частку вуліцы Савецкай. У былых кляштарных мурах да нядаўняга часу размяшчалася турма. Цяпер будынак занядбаны.
Крыніца (з змяненнямі):
И.Н. Слюнькова
Наследие архитектуры Беларуси. Монастыри восточной и западной традиций
Москва, Прогресс-Традиция, 2002