Do Pana Szastouskiego. Proszę o zgodę na wykorzystanie zdjęcia ruin klasztoru w mojej monografii. адказаць
Krupczyce – (Крупчыцы = Чыжэўшчына) - kościół i klasztor karmelitów p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP lub św. Eliasza
Klasztor i parafia w diecezji łuckiej – 1660-1798 r.
XVII w. – w diecezji łuckiej
1698-1699 – prepozyt ks. Mikołaj HOHOŁ
1699-1701 – początek fundacji karmelitów
1699 – początek starań o fundacje i wydzielenie funduszu.
1701 – zakończenie budowy świątyni p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP , fundatorem drewnianego kościoła i murowanego klasztoru karmelitów trzewiczkowych był Andrzej Leopold Osowski.
1701-1705 – klasztor karmelitów
1701-1704– prokurator o. HENRYK Śmieszkowicz OCarm
1702 – powierzenie pracy parafialnej karmelitom.
1704 – klasztor liczy 6 zakonników
1705-1709 – przeorem o. SEWERYN Domański OCarm
Ok. 1708 – liczne zniszczenia po przemarszach wojsk i epidemiach w czasie wojen północnych.
1709-1729 – klasztor i kościół
1709 – przeorem o. ELIZEUSZ Moszewicz OCarm
1713 – przeorem o. JULIAN Rustawicza OCarm
1719 – przeorem o. AMBROŻY Dobrucki OCarm
1723 – przeorem o. GORDYAN Sojecki OCarm
1726 - przeorem o. AMBROŻY Dobrucki OCarm
1728 – przeorem o. ELIZEUSZ Antoszewicz OCarm
1729 – konsekracja kościoła przez bp. Olszańskiego (sufragana chełmiński)
1730-1750 – klasztor karmelitów
1731-1736 – przeorem o. GORDYAN Sojecki OCarm
1739-1743 – przeorem o. ATANAZY Rzędkowski OCarm
1745-1747 – przeorem o. ANTONI Sokołowski OCarm
1747 – przeorem o. AUGUSTYN Koziboeski OCarm
1751-1757 – przeorem o. EDMUND Stępniewski OCarm
1756 – parafia w dekanacie szereszowskim diecezji łuckiej.
1757-1763 – przeorem o. EUZEBIUSZ Kiszczyc OCarm
1764-1768 – przeorem o. PIOTR Paszkowski OCarm
1768 – mieszka tu 11 zakonników (9 kapłanów i 2 braci)
1771-1775 – przeorem o. DIONIZY Wieloński OCarm
1774 – klasztor i kościół p.w. Św. Eliasza karmelitów trzewiczkowych prowincji małopolskiej, mieszka tu 12 zakonników (9 kapłanów, 1 kleryk, 2 braci laików).
1779-1795 – klasztor karmelitów
1779 – przeorem o. ALBERT Chorliński OCarm
1783 - przeorem o. DIONIZY Wieloński OCarm
1790 – przeorem o. RYSZARD Łazarowicz OCarm
1793 – przeorem o. HIERONIM Zgodziński OCarm
1794 – prokuratorem o. ALEKSANDER Świerczewski OCarm
1794 – pochowanie w pobliżu klasztoru ok. 200 żołnierzy polskich poległych w bitwie pod Krupczycami i upamiętnienie miejsca kapliczką.
1795-1798 – klasztor w diecezji brzeskiej
1797 – parafia Krupczyce w dekanacie kobryńskim diecezji łucko-brzeskiej, liczy 725 katolików. Kościół to świątynia drewniana na podmurowaniu, kryta gontem z kopułką z blachy miedzianej (35x26 łokci). Klasztor piętrowy murowany
Klasztor i parafia w diecezji wileńskiej – 1798-1850 r.
1798-1812 – klasztor (do wojen napoleońskich)
1807-1809 – przeorem o. MAURYCY Walewicz OCarm
1810-1812 – przeorem o. JOZAFAT Fochs OCarm
1812 – zniszczenia w czasie wojen napoleońskich.
1812-1831 – klasztor karmelitów (do powstania)
1812-1814 – przełożonym o. MAURYCY Walewicz OCarm
1816-1818 – przeorem o. STANISŁAW Bogdanowicz OCarm
1818 – parafia liczy 686 kat.
1819 – przeorem o. GAUDENTY Drozdowicz OCarm
1820 – parafia liczy 752 kat.
1825 – przeorem o. ANDRZEJ Liboński OCarm
1828 – przeorem o. FELIKS Pakułowicz OCArm
1831-1850 – klasztor (do „kasaty”)
1836-1838 – przeorem o. BONIFACY Wilimowicz OCarm
1839-1840 – przeorem o. KORNELIUSZ Kordynowicz OCarm
1841 – przełożonym o. EUSTACHY Syrwid OCarm
1841 – pożar niszczy klasztor
1841-1845 – przeorem o. HIPOLT Pulscyko OCarm
1842 – zabranie majątku kościelnego na skarb państwa.
1850 – kasata klasztoru.
W diecezji wileńskiej – 1798-1925 r.
1855-1856 – ks. Grzegorz ŻELESZKIEWICZ (a)
1855 – kaplica Oziaty
1859-1860 – ks. Jan WOJTKIEWICZ (a)
1860 – kościół „pokarmelitański” parafia liczy 644 kat., kaplica Oziaty.
1863 – parafia w dekanacie kobryńskim, liczy 650 kat., kaplica w Oziatach
1865 – skasowanie parafii przez władze carskie.
1866 – zamknięcie kaplicy Oziaty.
1867-1890 – w cieniu cerkwi prawosławnej
1866 – zabranie kościoła na cerkiew.
Ok. 1885 – cerkiew prawosławna w świątyni poklasztornej; w późniejszym czasie nastąpiło zniszczenie krzyża pamiątkowego na cmentarzu, rozbicie i ograbienie murowanych grobowców, w wyniku rewolty miejscowej ludności.
1890-1908 – w cieniu cerkwi prawosławnej
Przed 1890 – spalenie się drewnianej świątyni i ograbienie podziemi spalonej świątyni i cmentarza.
1894 – z części budowli kościelnych postawiono cerkiew, mauzoleum rosyjskich żołnierzy Suworowa poległych w bitwie z polskimi żołnierzami 1794 r.
1908-1925 – próba odrodzenia parafii
1908 – staranie o otwarcie kościoła, zakończona otwarciem kaplicy w pobliskiej Zabince.
1925 – wierni należą do parafii Żabinka
W diecezji pińskiej – 1925-2000 r.
1934 – wspomnienie jako dawnego kościoła karmelitów, jeszcze nie oddanego przez prawosławnych.
2000 – miejscowość nazywa się Czyżewszczyzna (czerewszczyce), istnieją tu ruiny kościoła obok cerkwi p.w. św. Włodzimierza